آقاى موسوى ! من با پسر ٢٢ ساله ام یکسره درگیرم . مدام از خانه فرارى است . نه دنبال کار مى رود و نه دنبال درس ، رفتارش با من پرخاشگرانه است . هر کارى را شروع مى کند ، تمام نمى کند . اراده اش ضعیف است . از همه طلبکار است ، پر توقع است ، مدتى است نمازش را ترک کرده است…..

آقاى موسوى ! من با پسر ٢٢ ساله ام یکسره درگیرم . مدام از خانه فرارى است . نه دنبال کار مى رود و نه دنبال درس ، رفتارش با من پرخاشگرانه است . هر کارى را شروع مى کند ، تمام نمى کند . اراده اش ضعیف است . از همه طلبکار است ، پر توقع است ، مدتى است نمازش را ترک کرده است…..

واقعا نمى دانم با او چه کنم ؟ این شکایت و گله بسیارى از پدران و مادران است که از رفتار فرزندانشان به ستوه آمده اند .

جالب آن است که وقتى پاى درد دل فرزندان آنان مى نشینیم ، سخنان شکایت آمیز آن ها هم شنیدنى است . آقاى موسوى ! از وقتى یادم مى آید ، مادر و پدرم با هم دعوا داشتند . یکسره با هم بحث مى کنند . گذشته از این ، پیوسته از من ایراد مى گیرند . تا دست به کارى مى زنم مى گویند : « تو نمى توانى ! » این رشته تحصیلى را نخوان ، به درد نمى خورد ، رشته اى که ما مى گوییم ، بخوان . ببین بچه هاى مردم چقدر موفق اند ! تو چه قدر بى عرضه اى ! یکسره مرا تحقیر می کنند.  به نظرات من توجه نمی کنند . به عقیده و سلیقه من احترام نمی گذارند . جلوى دیگران آبروى مرا می برند . یکسره می گویند : نماز خواندى ؟ اگر پاسخ مى دادم : « خوانده ام » . مى گفتند : دروغ مى گویى ، نخوانده اى . هیچ وقت تشویق نشدم ، هیچ وقت از من تعریف نکردند . سر به سرم مى گذارند . همیشه به من شک دارند. در کارهایم سرک مى کشند . کیف و تلفن همراهم را کنترل مى کنند .

سفارش من به والدین و فرزندان آن است که به گوشه اى از درد دل یکدیگر گوش جان بسپارند ، و سعى کنند با مهارت همدلى دنیا را از دریچه چشم دیگرى ببینند ، تا گام نخست را در تعامل با یکدیگر بردارند . ما فقط خود را مى بینیم . خود را قبول داریم . خواسته هاى خود را مى شناسیم . سلیقه خود را قبول داریم . به آرزوهاى خود فکر مى کنیم . دیگران را در خدمت خود مى خواهیم و در یک کلمه از حلقه تنگ خودخواهى بیرون نرفته ایم .

مرحوم شهید مطهرى ( ره ) معتقد است : « خود فردى » ما باید توسعه یابد . « توسعه خود » لازمه زندگى اجتماعى است .

« خودشیفتگى » فقط در ٧ سال اول زندگى توجیه مى شود . چرا که از پیامبر اکرم ( ص ) نقل شده است : « الولد سید سبع سنین » یعنى فرزند ٧ سال سرور و آقاست . گویا برخى از ما دوران سیادت و سرورى را سپرى نکرده ایم ، از این رو در بزرگسالى با خودخواهى و خودشیفتگى با دیگران روبه رو مى شویم . به والدین توصیه مى کنیم دهن به دهن فرزندان خود نشوند ، چرا که قدر و منزلت آن ها را مى کاهد . ما والدین نباید سر به سر فرزندان خود بگذاریم ؛ زیرا آنان را جسور و گستاخ خواهد کرد . با همسر خود کنار بیاییم ، در غیر این صورت اختلاف بین زن و شوهر اگر چه اندک باشد ، بر مطالبات فرزندان ما خواهد افزود . تجربه ١٧ ساله مشاوره ما نشان مى دهد خانواده هایى که در آن ها زن و شوهر با هم کنار آمده اند و عاشقانه زندگى مى کنند و یا دست کم یکى از آنان سعى مى کند فضاى خانواده را تلطیف و یا تعدیل کند ، از فرزندان بهترى برخوردارند.  اختلاف زن و شوهر و کشمکش آنان مانع بزرگى ، در فرآیند تربیت نیکو است.

سید مهدی واعظ موسوی

www.vaezmousavi.org

vaezmousavi@gmail.com