گروه های تکفیری در جهان پیرامون ما رشد قارچ گونه ای دارند به طوری که اکنون نه تنها خاورمیانه بلکه دور افتاده ترین نقاط در شمال نروژ تا حتی کانادا نیز از شر این سونامی بزرگ مصون نیستند.

با وجود اینکه همکاری اهل تسنن استان الانبار با دولت القاعده در مقابله با تکفیری های عضو گروه خودخوانده دولت اسلامی عراق و شام موسوم به داعش و حمایت های گسترده جامعه جهانی از آن امید به مقابله دیرهنگام با تکفیری ها و القاعده ای را خاورمیانه تقویت کرد اما متاسفانه در روزهای اخیر باز اخبار های نگران کننده از رشد و گسترش معنادار این گروهها و حتی برخی تلاش ها برای سروسامان دادن به وضعیت آشفته این گروهها و ایجاد سازماندهی میان آنها منتشر شده است که از دور جدید استفاده ابزاری از این گروهها به موازات نشست موسوم به ژنو۲ در باره سوریه پرده برمی دارد . در این راستا فرانس پرس در گزارشی با انعکاس مثبت تحرکات مبلغ سعودی برای سروسامان دادن به وضعیت آشفته این گروهها نوشت :” جبهه النصره شاخه رسمی سازمان القاعده در سوریه از ابتکار مبلغ سعودی برای توقف درگیری بین دولت اسلامی عراق و شام با دیگر گروههای مخالفان سوری استقبال کرد. عبدالله المحسینی مبلغ سعودی ۲۳ ژانویه ابتکاری را با عنوان «ابتکار امت» پیشنهاد کرد که مهلت آن پنج روز است و در این مدت آتش بس فوری اعمال و دادگاهی بین طرفهای درگیری تشکیل می شود.دو طرفی که به صورت مستقیم در این درگیریها شرکت دارند یعنی دولت اسلامی عراق و شام مرتبط با القاعده از یک سو و ائتلاف «جبهه اسلامی» ، «جیش المجاهدین» و «جبهه انقلابیون سوریه» از سوی دیگر ، هنوز موضع خود را در این خصوص اعلام نکرده اند” بی تردید چنین تجویزی بی ارتباط با نشست جاری نشست ژنو۲ نیست و مطابق قاعده کلی در روابط بین الملل طرفی که در عرصه نظامی و میدانی از موقعیت بهتروبرتر برخوردار باشد در عرصه سیاسی و مذاکراتی نیز از قدرت چانه زنی بیشتری برخوردار می شود .

اما آنچه برنگرانی های موجود از رشد قارچ گونه گروههای تکفیری و ادامه استفاده ابزاری مخالفان محور مقاومت از آنها افزوده است ،وجود تلاش های خزنده برای انتقال بحران سوریه به لبنان و لبنانی کردن سوریه و همچنین ناامن کردن مناطق امن عراق از جمله کردستان این کشور است که تاکنون خود را از درگیری های فرقه ای دور نگه داشته بود .در مورد لبنانی کردن سوریه چند فکت و شاخص جدید به نگرانی ها در اینباره دامن زده است . از جمله اینکه مجمع نیروهای موسوم به جهادی شنبه یک نوار صوتی منتشر کرد که در آن از ایجاد شاخه لبنانی دولت اسلامی عراق و شام (داعش) خبر داده شده است. در این نوار «ابو سیاف الانصاری» از شخصیت های که قبلا ناشناخته بود به «ابو بکر البغدادی»، رهبر عراقی داعش سوگند وفاداری یاد می کند. در این نوار الانصاری از جمعیت اهل سنت لبنان خواست از ارتش به قول وی «صلیبی» لبنان حمایت نکنند و اتهامات مسلمانان اهل سنت را مبنی بر این که نیروهای مسلح از سوی حزب الله حمایت می شوند ، تکرار کردند.این نوار یک روز پس از آن منتشر شد که جبهه النصره لبنان رقیب سرسخت داعش روز جمعه «پایگاههای» حزب الله را در لبنان به عنوان «اهدافی مشروع» برای حملات خود توصیف کرد و در عین حال مسئولیت انفجار روز سه شنبه در جنوب بیروت را بر عهده گرفت .این فکت ها و شاخص ها نشان می دهد که حامیان خارجی این گروهها و در راس آن عربستان و شخص بندر بن سلطان رئیس سرویس های اطلاعاتی و امنیتی این کشور در راستای تهدید قبلی خود مبنی بر به آتش کشیدن لبنان در تلاش است از طریق ایجاد رقابت بین گروههای تکفیری رقیب هم آنها را به سمت لبنان بکشاند تا برای درگیری با حزب الله با یکدیگر رقابت کنند و از هم سبقت بگیرند .
البته موضوع تنها به لبنان محدود نمی شود و برخی دیگر از شاخص از تلاش هایی برای ناامن کردن مناطق امن عراق از جمله کردستان این کشور حکایت دارد .در این راستا پایگاه خبری ایلاف در گزارشی نوشت :”گروههای تکفیری و سلفی با نفوذ در میان ساکنان کرد عراق، امنیت منطقه خودمختار کردستان را تهدید می کنند.منطقه کردستان عراق به دلیل نزدیکی جغرافیایی به میادین درگیری مسلحانه در سوریه و به دلیل نفوذ القاعده در میان برخی از گروههای کرد در معرض تهدیدهای جدی امنیتی قرار گرفته است”.
حال سوال این است که چه عواملی موجب شده است افراد و گروههای تکفیری و القاعده به عنوان مصداق بارز تروریسم در برابر دیدگان جامعه جهانی با یک چنین سرعت فزاینده ای رشد و گسترش پیدا کنند ؟
به نظر می رسد پاسخ این سوال در برخوردهای دوگانه و ابزاری از تروریسم نهفته است .باوجود اینکه جامعه جهانی و در راس آن شورای امنیت سازمان ملل تاکنون انواع و اقسام جنایات تکفیری ها و القاعده ای ها (از خوردن جگر سربازان سوری گرفته تا بازی فوتبال با سرهای بریده )را در سال ها و بویژه ماههای اخیر در سوریه مشاهده کرده اند که حداقل در تاریخ معاصر به این شکل سابقه نداشته است اما تاکنون هیچ اقدام بازدارنده در اینباره بعمل نیاورده است که همین امر از عوامل ادامه این جنایات محسوب می شود.این در حالی است که این شورا با استناد به قطعنامه های سازمان ملل و شورای امنیت می توانست مجازات های پیش بینی شده درباره حمایت از تروریسم را برای حامیان گروههای تکفیری و القاعده ای و در راس آن عربستان اعمال کند .بی تردید علت چنین رویکردی به برخورد ابزاری دولت های غربی عضو شورای امنیت با تروریسم برمی گردد که متناسب با منافع و مصالح خود به سرعت در قبال تروریسم و مصادیق آن از جمله گروههای تکفیری و القاعده رنگ عوض می کنند .