تحکیم عقائد، تهذیب اخلاق و تعلیم احکام؛ سه رسالت‌ مبلغان در ماه رمضان

%d8%aa%d8%ad%da%a9%db%8c%d9%85-%d8%b9%d9%82%d8%a7%d8%a6%d8%af%d8%8c-%d8%aa%d9%87%d8%b0%db%8c%d8%a8-%d8%a7%d8%ae%d9%84%d8%a7%d9%82-%d9%88-%d8%aa%d8%b9%d9%84%db%8c%d9%85-%d8%a7%d8%ad%da%a9%d8%a7%d9%85%d8%9b-%d8%b3%d9%87-%d8%b1%d8%b3%d8%a7%d9%84%d8%aa%e2%80%8c-%d9%85%d8%a8%d9%84%d8%ba%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d9%85%d8%a7%d9%87-%d8%b1%d9%85%d8%b6%d8%a7%d9%86

مرجع تقلید شیعیان با تاکید بر قرائت روزانه قرآن، گفت: تحکیم عقائد، تهذیب اخلاق و تعلیم احکام، سه رسالت اصلی مبلغان در ماه رمضان است.

آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی در دیدار با جمعی از مبلغان اعزامی دفتر ایشان در سخنانی گفت: امام ششم، بیانی دارد که فقه این حدیث بسیار عمیق است. خلاصه بیان این است که اهل ایمان به منزله اعضاء یک بدن هستند. تعبیر بهت‌انگیز است؛ روحی که در این بدن ساری و جاری است و همه این اعضاء را مرتبط می‌کند، ایمان است و عقیده به امامت ائمه اثتی عشر؛ اگر یکی از این اعضا صدمه‌ای ببیند، تمام اجزای آن بدن در اثر آن بلیه همه مضطرب‌اند.

وی تاکید کرد: اگر این حدیث را بفهمیم، درک کنیم الآن مصائبی را که بر شیعه در عراق وارد می‌شود؛ این مصائب، راحت و آسایش را به کلی از بقیه افراد اهل ایمان و تشیع سلب می‌کند اگر روح ایمان باشد، گفتنی نیست که بر آنها که تحت سیطره معاندین‌اند چه می‌گذرد، باید دید بر قلب مقدس ولی عصر چه می‌گذرد «شیعتنا خلقوا مِنْ فَاضِلِ طِینَتِنَا و عجنوا بماء ولایتنا یحزنون لحزننا و یفرحون لفرحنا». این رابطه طرفینی است و همان طوری که شیعه محزون است برای حزن آن‌ها، آن‌ها هم محزون‌اند برای حزن اینها. آن هم چه مردمی؛ شیعه  عراق حجت‌اند. گاهی من فکر می‌کنم ما در مقابل اینها روز قیامت چه جواب بدهیم؟.

این مرجع تقلید تصریح کرد: اگر کسی فکر کند عمری ما سر سفره امام زمان نشسته‌ایم، هر بهره‌ای بردیم ولی آن بدوی در عراق، نه از این سفره بهره‌ای برده ولی برای اربعین و عاشورا با زن و فرزند همه بلاها را به جان می‌خرد که خودش را به قبر سید الشهدا برساند؛ این حجت است بر من؛ و واقعاً شرمنده‌ایم، هر وقت فکر کنید چه جور بلاء را، خطر را، برای خودش، زن و فرزندش می‌بیند ولی دست از این دامن بر نمی‌دارد. اگر اینها بودند آن وقتی که آن ناله غربت بلند شد: هل من ناصر ینصرنى،‏ چگونه جواب می‌دادند . خوشا به حالشان! زهی سعادت! چه شرفی بالاتر از این . اینها در این روزگار مبتلا به این بلایای‌اند.

این مفسر قرآن بیان کرد: راحتی برای کسی نمی‌ماند که رگی داشته باشد، غیرت دینی، مذهبی، مگر عضو این بدن نباشد؛ این مصیبت غیر قابل وصف است، آنچه الآن در عراق می‌گذرد، فوق بیان ماست و ما چاره‌ای نداریم الا دعا و تضرع به درگاه خدا؛ أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوء. همه تان در این سفر، در مواقع، دعا کنید برای آن گرفتاران که مخ تشیع هستند، آنها از امتحان در آمده‌اند ولی ما امتحانی پس ندادیم.

استاد برجسته حوزه تاکید کرد: این بهت‌انگیز است؛ اهل عراق حجت‌اند بر من! کاری به شما ندارم. ما چه کردیم برای این مذهب، چه خطری به جان خریدیم، اما آن اهل بصره از مناطق مختلف عراق، از حله، از بصره، از هر نقطه‌ای در اربعین عاشورا زن و فرزند را برمی‌دارد، یقین دارد که در این سفر چه بلاهایی در کمین است ولی مبادا قبر حسین بن علی غریب باشد. زهی سعادت! اگر اینها بودند آن وقتی که فرمود: چه بیانی! چه کلمه‌ای! نگاه کرد به آن جمع قلیل، بعد فرمود: هرکس … مَنْ کَانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ، مُوَطِّناً عَلَى لِقَاء الله نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ معنا.

ایشان در ادامه سخنانش گفت: من به نوبه خودم آرزومندم که پای آن بدوی را ببوسم که آنجور با زن و فرزندش بلاها را به جان می‌خرد و دست از دامن اهل بیت بر نمی دارد. این حجت است هم بر من، هم بر شما؛ عمری سر این سفره نشستیم، همه جور استفاده کردیم، آیا حاضریم بلا به جان بخریم در این راه ؟.

وی با بیان اینکه ماه رمضان، شهر الله، ماهی است که در آن ماه «أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآن‏ هُدىً لِلنَّاسِ، وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقان» است تصریح کرد: شب قدر در این ماه است، اعمال عرضه می‌شود بر کی؟ بر قطب عالم امکان. کاری کنید که در دفتر شما ثبت باشد که یک عبد آبقی را به مولا برگرداندید ، یک ضالی را هدایت کردید . خدا به موسی بن عمران فرمود: اگر یکی از این دو کار را بکنی ، برای تو بالاتر است از این که صد سال همه ایام را روزه بگیری، همه شب‌ها را تا به صبح به عبادت قیام کنی. کلیم الله متحیر ماند ، گفت بارالها! آن دو عمل چیست ؟ جواب آمد : یکی بنده‌ای که از مولا گریخته، به مولا برگردانی، از تفسیر این جمله سؤال کرد ، خطاب آمد : آن گنه‌کاری است که از من برگشته است، او را توبه بدهی، به درگاه من برگردانی، پرسید دوم چیست ؟ خطاب آمد : ضالی را هدایت کنی، تفسیر این کلمه را پرسید، خطاب آمد: کسی که امام زمانش را نشناخته او را به ولی عصرش هدایت کن ؛ کار شما باید در این سفر این دو عمل باشد: یکی آن عبد آبق را به مولا برگردانید، یکی آن بیگانه از امام عصر را به صاحب الزمان آشنا کنید .زهی سعادت اگر موفق بشوید به این دو کار.

این مرجع تقلید با بیان اینکه سعی کنید در آن محل به منبر اکتفا نکنید، در هر مجلسی، در هر محفلی، سه کار باید تمام وقت شما را بگیرد؛ یکی تحکیم عقائد؛ دوم تهذیب اخلاق و سوم تعلیم احکام؛ سعی کنید افراد مستعد را شناسایی کنید ؛ آنها را به احکام آشنا کنید، که بعد از شما این رشته باقی بماند، هر کس یک مسئله یاد بگیرد، اجرش در نامه عمل تو نوشته می‌شود، آن هم چه اجری؟! اینها از دست ما رفت، عمر تمام شد، کاری نکردیم .

این مفسر قرآن عنوان کرد: امام در تفسیر این آیه بیانش این است: مَنْ أَحْیاها فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعا، این نص قرآن است  هر کس یک انسان را احیاء کند، اجرش احیای تمام بشر است از اول خلقت آدم تا انقراض عالم. فَکَأَنَّما أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعاً، فرمود: تَأْوِیلُهَا الْأَعْظَم‏ أَخْرَجَها مِنْ ضَلَالٍ إِلَى هُدًى.‏ هر دو نکره است، نه معرفه ؛ یک وقت بیان این است أَخْرَجَه مِنْ الضَلَال إِلَى الهُدى، یک وقت بیان این است: أَخْرَجَها مِنْ ضَلَال إِلَى هُدًی. از یک گمراهی در بیاوری به یک هدایت برسانی، یک مسئله به جاهل در دین یاد بدهید، از یک گناه توبه‌اش بدهید، اجر تو در این ماه احیای تمام بشر است به نص کتاب و سنت معتبره؛ این نتیجه این سفر است، غنیمت بشمارید، این مقام را از دست ندهید.

این مرجع تقلید با تاکید بر قرائت روزانه قرآن اظهار کرد: قرآن به قدری که می‌توانید بخوانید و به خود امام زمان هدیه کنید. این حدیث صحیح مسکی است که هر لحظه‌ای بوی خوشش، مشام عقل را معطر می کند. حدیث در کمال صحت است، مشتمل بر اصحاب اجماع. نتیجه حدیث این است: کسی که قرآن را بخواند و به امام زمان هدیه کند کان معه. این معیّت عقل را مبهوت می‌کند، کسی که با او باشد با چه کسی است؟ الْمُنْتَهَى إِلَیْهِ‏ مَوَارِیثُ‏ الْأَنْبِیَاءِ، وَ لَدَیْهِ مَوْجُود آثَارُ الْأَصْفِیَاءِ، معیّت با او معیّت با تمام انبیا و مرسلین است، معیّت با تمام ائمه معصومین است.

وی ادامه داد: ما کجا امام زمان را شناختیم. شیخ طوسی، شیخ الطائفه اعلی الله مقامه در [کتاب] غیبتش بیانش این است که در زمان ما آن قدر از خوارق عادات از او سر زده که قابل شماره نیست. این بیان شیخ است. هزار سال بعد از شیخ چه کرده؟ گفتنی نیست مقام او. درکش فوق تصور است.

وی افزود: حسین بن روح کسی است که حاجب آن درگاه است، ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی. اگر نوکر مقامش این باشد، آیا آن آقایی که به انتساب به او، این مرد به این مقام رفیع رسیده، چه کسی است؟! یک زنی آمد و خواست اختبار کند حسین بن روح را، گفت من حقه‌ای را آوردم، آیا تو خبر داری از آن حقه‌ای که من آورده‌ام؟ فرمود: برو آن حقه را در دجله بینداز و بعد برگرد. این مسی است که آن اکسیر اعظم به او خورده، کیمیایی شده و به این مقام رسیده. زن رفت و حقه را انداخت در دجله، و بعد آمد به محضر ابوالقاسم حسین بن روح. گفت: حقه را انداختم در دجله. کنیز را صدا زد و فرمود: حقه را بیاور. وقتی آورد پرسید: این همان است که در دجله انداختی؟ گفت: بله، گفت: من خبر بدهم که در این حقه چه چیزی است یا تو خبر می دهی؟ گفت تو خبر بده. آنچه بود گفت . بعد هم سر حقه باز شد و روشن شد چه احاطه‌ای است.

آیت‌الله وحید خراسانی ادامه داد: این مقام نوکر اوست. کجا ما امام زمان را شناختیم، سعی کنید او را به مردم معرفی کنید. در هر مجلسی که شروع می‌شود زیارت سلام علی آل یاسین را بخوانید. مجلس را به دعای به امام زمان ختم کنید، مردم را، با سوادها را، دعوت کنید، قرآن بخوانند و به او هدیه کنند، بیسوادها سوره توحید را بخوانند و به او هدیه کنند. در شب قدر که صحیفه تقدیر ما به امضای او می‌رسد، با ما چه خواهد کرد؟ این ها را حالی کنید به مردم که شبانه روز به یاد او باشند. دعای عهد را هر روز صبح ترک نکنند و شما هم ترک نکنید، مگر عنایتی کند، نظری کند.

وی اظهار کرد: علی بن بابویه به ابوالقاسم بن حسین بن روح نوشت که من امسال عازم مکه هستم. جواب آورد: امسال به حج نرو. باز نامه نوشت به حسین بن روح که من نذر کردم که امسال را به مکه بروم. جواب آمد اگر لابدی که به مکه بروی در غافله آخر برو. علی بن بابویه- پدر شیخ صدوق- صبر کرد، همه غوافل رفتند، در غافله آخر نام نوشت و با آنها رفت، تمام غافله ها به وسیله غرامطه همه کشته شدند و فقط آن غافله باقی ماند.

این مرجع تقلید اظهار کرد: این است احاطه او با عالم. تَنَزَّلُ‏ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ. مِنْ کُلِّ أَمْرٍ! همه بر قلب او باید نازل شود؛ وَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ أَحْصَیْناهُ‏ فِی إِمامٍ مُبِینٍ.






دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


6 + 2 =