فعالیت های اجتماعی در تبلیغ

مبلّغ می تواند انواع امداد رسانی ها و مدد کاری های اجتماعی را در مسیر اهداف تبلیغی و تربیتی خود قرار دهد. در این مسیر باید به نوع مدد کاری و نیازهای منطقه و برنامه ریزی برای نحوه توزیع عادلانه توجّه کند.

 

با افزایش فقر در میان مسلمانان، المنتدی الاسلامی با رعایت ضرورت موازنه بین فعالیت های امداد رسانی و تبلیغی، توجّه خاصی به فعالیت های اجتماعی که در خدمت اهداف تبلیغی و تربیتی باشد نموده است. از جمله فعالیت های اجتماعی که مبلّغان می توانند به آن بپردازند، عبارت است از:

اول ـ افطاری دادن به روزه داران
ماه مبارک رمضان، ماه بذل و بخشش است و نمونه های بارز انفاق در این ماه افطاری دادن به روزه داران است و نیکوکاران نیز معمولاً از طریق مؤسسات خیریه به این مهم می پردازند و لذا باید به نکات زیر توجّه نمود:
۱ ـ این فعالیت باید در خدمت اهداف تبلیغی باشد و راه آن نیز از طریق همراه ساختن غذای روح با غذای جسم؛ یعنی، برنامه هایی مانند موارد زیر است:
تدریس و انتقال مطالبی که با وضعیت اکثر حاضرین مناسب باشد مانند صحبت درباره مسائل اولیه دینی مانند معنی شهادتین، ارکان ایمان، اهمّیت نماز و فوائد و احکام آن، احکام روزه و آداب آن، مسائل اخلاقی، تذکر دادن به مسائلی مانند رعایت حق مسجد، خواندن دعای قبل از افطار، صدقه پنهان ولو اندک. مبلّغ باید درباره انتخاب وقت مناسب دقت کند.
۲ ـ رعایت ضوابط شرعی؛ مثلاً رعایت شرایط تعیین شده از سوی متبرعین در مصرف اموال یا انتخاب اماکن واقعا نیازمند
درباره تهیه افطاری و تقدیم آن باید به نکات زیر توجّه کرد:
۱ ـ حتّی الامکان انتخاب غذای مألوف و مرغوب
۲ ـ رعایت بهداشتی بودن مکان ادوات آشپزی و ظروف، انتخاب آشپز ماهر
۳ ـ رعایت امور زیر به هنگام توزیع:
الف ـ انتخاب مکان مناسب مانند مسجد یا مدرسه
ب ـ آمادگی کافی برای پذیرایی از تعداد افراد پیش بینی شده
ج ـ شروع افطار با خرما و در صورت عدم امکان با آب آن گونه که سنت پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است
د ـ مقدم داشتن نماز بر غذا
هـ ـ به اندازه بودن تعداد پذیرایی کنندگان. زیرا تعداد زیاد دست و پاگیر خواهد بود و تعداد کم نیز به کند شدن روال پذیرایی می انجامد
و ـ یکسان بودن مواد و نحوه پذیرایی برای همه حتّی دست اندرکاران

دوم ـ طرح توزیع گوشت قربانی
قربانی یکی از شعائر الهی است و در شرایطی که فقیرانی محتاج گوشت هستند، قربانی کنندگان مشتاق خواهند بود گوشت قربانی خود را به آن ها برسانند و مؤسسات خیریه بهترین واسطه بین این دو هستند.
چنین طرح هایی دقّت زیادی را از جنبه های زیر می طلبد:
رعایت احکام شرعی از نظر تطبیق قربانی با موازین شرعی، رعایت شرط یا شرط های احتمالی متبرع، مراقبت از انعام خریداری شده تا پیش از قربانی.
برای تحقق نتایج مورد نظر به بهترین شکل باید نکات زیر را رعایت کرد:
الف ـ تلاش برای گردآوری تعداد خوب و قابل توجّه قربانی
ب ـ رعایت مقرّرات و قوانین دولتی
ج ـ رعایت عدالت در توزیع
د ـ در مواردی که توزیع گوشت قربانی مشکلاتی در پی دارد، می توان آن را پخت و مستمندان را به خوردن غذای آماده دعوت کرد.

سوم ـ حفر چاه
با توجّه به مشکل عمومی کم آبی، حفر چاه یک صدقه جاریه به حساب می آید و پیگیری مبلّغ دینی برای اجرای آن تأثیر بسیار خوبی بر مردم خواهد داشت و بر تأثیر فعالیت تبلیغی خواهد افزود.
در بررسی های مربوط به حفر چاه باید به نکات زیر توجه کرد:
الف ـ مشورت با زمین شناسان برای انتخاب بهترین جا برای حفر چاه
ب ـ محاسبه تعداد کسانی که از حفر چاه بهره می برند
ج ـ در نظر گرفتن فاصله نزدیک ترین چاه
د ـ برآورد هزینه
هـ ـ انتخاب ناظر قابل اعتماد برای اطمینان از رعایت امنیت چاه و حسن اجرای طرح
و ـ برآورد زمان اجرای طرح
ز ـ تعیین فرد یا نهادی که بعد از اتمام کار چاه را باید به او تحویل داد
ح ـ توجّه به مشکلات احتمالی بعد از حفر مانند اختلاف بین استفاده کنندگان از چاه و دیگر ساکنان منطقه و چاره اندیشی برای آن
چهارم ـ سرپرستی یتیمان
صرف نظر از وجوب کفایی شرعی سرپرستی یتیمان، از نظر اجتماعی نیز این کار فوائد زیادی در بردارد، زیرا این کار به معنی مصون داشتن آن ها از هدر رفتن و انحراف و فراهم آوردن امکان استفاده جامعه از توانایی های آن ها است.
نتیجه بخش بودن سرپرستی یتیمان منوط به رعایت امور زیر می باشد:
رعایت مفهوم دقیق شرعی یتیم بودن ـ موت پدر برای کسی که زیر سن بلوغ است ـ؛ محدود نکردن سرپرستی به مسائل مادی و بهداشتی و در نظر گرفتن جوانب آموزشی و تربیتی و تقسیم عادلانه هزینه سرپرستی بین جوانب مختلف؛ برگزیدن یتیمان از منطقه فعالیت تبلیغی، ملزم کردن یتیم پس از رسیدن به سن بالاتر برای شرکت در آموزش ها و حلقه های حفظ قرآن و مانند آن و حتّی متوقف کردن تأمین هزینه های او بر شرکت در این دوره ها.
در صورت زیاد بودن تعداد یتیمان لازم است مبلّغ ویژه ای برای نظارت بر امور معیشتی و بهداشتی و روحی و اخلاقی و عبادی آن ها در نظر گرفت.

پنجم ـ امدادرسانی و مددکاری عمومی
مبلّغ می تواند انواع امداد رسانی ها و مدد کاری های اجتماعی را در مسیر اهداف تبلیغی و تربیتی خود قرار دهد. در این مسیر باید به نوع مدد کاری و نیازهای منطقه و برنامه ریزی برای نحوه توزیع عادلانه توجّه کند. برنامه ها و اقدامات احتمالی رسمی حکومتی و مردمی را در مسیر اهداف اسلامی قرار دهد. برای حل ریشه ای فقر توجّه کافی داشته باشد.

محسن الویری






دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


6 + = 15