۲۰ حدیث گهربار از امام هادی(ع)

گروه معارف: امام هادی(ع) پس از پدر بزرگوارش در سن ۸ سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش ۳۳ سال بود و طی این مدت با کلام و منش خود احیاگر سنت نبوی و سیره علوی بود که در اینجا به ۲۰ حدیث گهربار از این امام همام اشاره شده است.

تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی(ع) را نیمه ذیحجه سال ۲۱۲ هجری قمری نوشته‌اند. پدر آن حضرت، امام محمد تقی جوادالائمه (ع) و مادرش سمانه، از زنان درست‌کردار و پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور کرده بود، و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام کرد.

نام آن حضرت علی، کنیه آن امام همام ابوالحسن و لقب‌های مشهور آن حضرت هادی و نقی بود. حضرت امام هادی(ع) پس از پدر بزرگوارش در سن ۸ سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش ۳۳ سال بود .

در این مدت حضرت علی النقی (ع) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربیت شاگردان و اصحاب گرانقدر گام‌های بلند برداشت. نه تنها تعلیم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم(ع) در مدینه عهده‌دار بود و لحظه‌ای از آگاهانیدن مردم و آشنا کردن آنها به حقایق مذهبی نمی‌آسود، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خلیفه ستمگر وقت یعنی متوکل عباسی آنی آسایش نداشت .

۲۰ حدیث گهربار از امام هادی(ع)

کسى که تقوى الهى را رعایت کند و مطیع احکام و مقرّرات الهى باشد، دیگران مطیع او مى‌شوند و هر شخصى که اطاعت از خالق کند، باکى از دشمنى و عداوت انسان ها نخواهد داشت و چنانچه خداى متعال را با معصیت و نافرمانى خود به غضب درآورد، پس سزاوار است که مورد خشم و دشمنى انسان‌ها قرار گیرد.

شب زنده‌دارى، خواب بعد از آن را لذیذ مى‌کند و گرسنگى در خوشمزگى طعام مى افزاید یعنى هر چه انسان کمتر بخوابد بیشتر از خواب لذت مى‌برد و هر چه کم خوراک باشد مزّه غذا گواراتر خواهد بود.

از کسى که نسبت به او کدورت و کینه دارى، صمیّمیت و محبّت مجوى. همچنین از کسى که نسبت به او بدگمان هستى، نصیحت و موعظه طلب نکن، چون که دیدگاه و افکار دیگران نسبت به تو همانند قلب خودت نسبت به آن ها است.

حسد موجب نابودى ارزش و ثواب حسنات مى‌شود.تکبّر و خودخواهى جذب کننده دشمنى و عداوت افراد است. عُجب و خودبینى مانع تحصیل علم خواهد بود و در نتیجه شخص را در پَستى و نادانى نگه مى‌دارد. بخیل بودن بدترین اخلاق است؛ و نیز طَمَع داشتن خصلتى ناپسند و زشت است.

مسخره کردن و شوخى هاى بى مورد از بى خردى است و کار انسان هاى نادان است.

دنیا همانند بازارى است که عدّه‌اى در آن براى آخرت سود مى‌برند و عدّه‌اى دیگر ضرر و خسارت متحمّل مى‌شوند.

مردم در دنیا به وسیله ثروت و تجمّلات شهرت مى‌یابند ولى در آخرت به وسیله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد.

همنشین شدن و معاشرت با افراد شرور نشانه پستى و شرارت تو خواهد بود.

یکى از اصحاب حضرت به نام ابن سِکیّت گوید: از امام هادى(ع) سؤال کردم : چرا قرآن با مرور زمان و زیاد خواندن و تکرار، کهنه و مندرس نمى‌شود؛ بلکه همیشه حالتى تازه و جدید در آن وجود دارد؟ امام(ع) فرمود: چون که خداوند متعال قرآن را براى زمان خاصّى و یا طایفه‌اى مخصوص قرار نداده است ؛ بلکه براى تمام دوران‌ها و تمامى اقشار مردم فرستاده است، به همین جهت همیشه حالت جدید و تازه‌اى دارد و براى جوامع بشرى تا روز قیامت قابل عمل و اجراء است.

غضب و تندى در مقابل آن کسى که توان مقابله با او را ندارى ، علامت عجز و ناتوانى است ولى در مقابل کسى که توان مقابله و رو در روئى او را دارى علامت پستى و رذالت است .

علماء و دانشمندانى که به فریاد دوستان و پیروان ما برسند و از آن ها رفع مشکل کنند، روز قیامت در حالى محشور مى‌شوند که تاج درخشانى بر سر دارند و نور از آن ها مى‌درخشد.

بیاد آور و فراموش نکن آن حالت و موقعى را که در میان جمع اعضاء خانواده و آشنایان قرار مى‌گیرى و لحظات آخر عمرت سپرى مى‌شود و هیچ پزشکى و دوستى و ثروتى نمى‌تواند تو را از آن حالت نجات دهد.

همانا اموال حرام، رشد و نموّ ندارد و اگر هم احیاناً رشد کند و زیاد شود برکتى نخواهد داشت و با خوشى مصرف نمى‌شود و آنچه را از اموال حرام انفاق و کمک کرده باشد اجر و پاداشى برایش نیست و هر مقدارى که براى بعد از خود به هر عنوان باقى گذارد معاقب مى‌شود.

حکمت اثرى در دل‌ها و قلب‌هاى فاسد نمى‌گذارد.

هر که از خود راضى باشد بدگویان او زیاد خواهند شد.

مصیبتى که بر کسى وارد شود و صبر و تحمّل کند، تنها یک ناراحتى است؛ ولى چنانچه فریاد بزند و جزع کند دو ناراحتى خواهد داشت.

براى خداوند بقعه‌ها و مکان‌هائى است که دوست دارد در آن‌ها خدا خوانده شود تا آن که دعاها را مستجاب گرداند که یکى از بُقْعه ها حائر و حرم امام حسین(ع) خواهد بود.

تواضع و فروتنى چنان است که با مردم چنان کنى که دوست دارى با تو آن کنند.

هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و کارشکنى دیگران باکى نخواهد داشت .

علم و دانش بهترین یادبود براى انتقال به دیگران است، ادب زیباترین نیکى‌ها است و فکر و اندیشه آئینه صاف و تزیین کننده اعمال و برنامه‌ها است.






پاسخ دادن به ناشناس لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


+ 2 = 5