سکولار کردن منبر؛ نقشه دشمن برای بی محتوا کردن دین

شکل گیری طیف های فکری سکولار و شبه سکولار در درون حوزه که معتقدند «هیأت و منبر را نباید سیاسی کرد» نشان دهنده عمق نقشه دشمن و طراحی دقیق آن ها برای بی محتوا کردن بدیل های قدرت نرم اسلام و تشیع است.

به گزارش خبرگزاری رسا، منبر به عنوان رسانه ای تأثیرگذار برای انتقال مفاهیم دینی و تبلیغی، از آغازی روزهای تاریخ اسلام مورد توجه بوده است و امروزه نیز مبلغان علوم و معارف دینی و فرهنگ اسلامی با بهره گیری از این میراث گرانبهای تاریخی، در جهت ترویج و تعمیق معارف و مبانی دینی بهره می گیرند.

 تاریخ اسلام مالامال اسناد و شواهدی از اثرگذاری فراوان این رسانه مؤثر و فراگیر دینی است؛ رسانه ای که بیشترین ارتباط را مخاطب ایجاد کرده و مفاهیم را منتقل می کند و فرصت را برای تبلیغ چهره به چهره و ارتباط گیری با بطن جامعه فراهم می کند و از این منظر کارآمدترین و اثرگذارترین رسانه محسوب می شود.

شکل گیری، تداوم و به نتیجه رسیدن قیام های مردمی در طول تاریخ تشیع از طریق بسیج توده های عمومی مردم و با بهره گیری از رسانه منبر که از سوی علما و مبلغان تشیع مورد استفاده قرار گرفته است، میسر شده و این ابزار و رسانه کارآمد نسل به نسل در طول تاریخ به ما رسیده و پیام شیعه از این طریق در اقصی نقاط عالم منتشر شده است.

بررسی تاریخ انقلاب اسلامی نیز نشان دهنده بهره گیری از این رسانه قدرتمند و تأثیرگذار در روند انقلاب چه در آغاز و چه در بسیج توده ها و شکل دهی تجمعات و تظاهرات اعتراضی و در نهایت به پیروزی رساندن نهضت ۱۵ ساله مردم ایران اسلامی است.

در حقیقت انقلابی که از منبر امام خمینی(ره) در قم آغاز شد، با سخنرانی ایشان در بهشت زهرا(س)مستحکم شد و در طول نهضت نیز علما، روحانیان و رهبران انقلاب با بهره گیری از اثرگذاری رسانه ای به نام منبر، توانستند فرهنگ اسلامی را در جامعه تبیین و ترویج کرده و پایه های حکومت ۲۵۰۰ ساله ستمشاهی را متزلزل و در نهایت کاخ ستم را ویران ساختند.

در حقیقت ترکیب سیاست و دیانت و به عبارتی سیاست دینی در قالب منبر توانست جامعه ایران را دچار تغییرات اساسی کند و این رسانه اثرگذار با بیدار کردن و بصیرت دهی به مردم، سرنوشت کشور را تغییر داده و سیاست دینی را در عرصه جامعه وارد سازد و زمینه را برای تشکیل حکومت دینی فراهم سازد.

سیاست دینی؛ رمز پیروزی نهضت اسلامی

دین اسلام به عنوان آخرین دین الهی، توجه ویژه ای به اجتماع و سیاست دارد و آیات مربوط به مسائل اجتماعی و سیاسی در قرآن، بیش از آیات مربوط به احکام است که این موضوع نشان دهنده اهمیت ساخت جامعه و مدیریت آن است.

امام خمینی(ره) پیرامون اهمیت سیاست در اسلام می فرمایند:« «در اذهان بسیاری بلکه اکثری، بیشتری از مردم، بیشتری از اهل علم، بیشتری از مقدسین، این است که اسلام به سیاست چه کار دارد؛ اسلام و سیاست اصلاً جداست از هم. همینی که حکومت‌ها میل دارند، همینی که از اول القا کرده‌اند این اجانب در اذهان ما و حکومت‌ها در اذهان ما که اسلام به سیاست… آخوند چه کار دارد به سیاست. فلان آخوند را وقتی عیبش را می‌گیرند می‌گویند: آخوند سیاسی است! اسلام را می‌گویند از سیاست کنار است؛ دین علی‌‌حده است، سیاست علی‌‌حده. اینها اسلام را نشناخته‌اند. اسلامی که حکومتش تشکیل شد در زمان رسول‌الله(ص) و باقی ماند حکومت؛ به عدل یا به غیر عدل. زمان حضرت امیر(ع) بود، باز حکومت عادله اسلامی بود؛ یک حکومتی بود با سیاست، با همه جهاتی که بود. مگر سیاست چی است؟ روابط مابین حاکم و ملت، روابط مابین حاکم با سایر حکومت‌ها- عرض می‌کنم که- جلوگیری از مفاسدی که هست، همه اینها سیاساتی است که هست. احکام سیاسی اسلام بیشتر از احکام عبادی‌اش است. کتاب‌هایی که اسلام در سیاست دارد بیشتر از کتاب‌هایی است که در عبادت دارد. این غلط را در ذهن ما جاگیر کردند. حتی حالا باورشان آمده است آقایان به اینکه اسلام با سیاست جداست. این یک احکام عبادی است که بین خودش است و خدا. شما بروید توی مسجدتان و هر چه می‌خواهید دعا کنید، هر چه می‌خواهید قرآن بخوانید، حکومت‌ها هم به شما کار ندارند. اما این اسلام نیست. اسلام در مقابل ظَلَمه ایستاده است؛ حکم به قتال داده، حکم به کشتن داده است. در مقابل کفار و در مقابل متجاسرین و کسانی که [طاغی‌] هستند».

این سخنان صریح امام راحل نشان دهنده این است که دشمنان اسلام قرن ها به دنبال القای جدایی دین از سیاست بوده اند و روحانی خوب را کسی دانسته اند که از سیاست کناره گیری کرده و در گوشه مسجد به بیان احکام فردی پرداخته و به عبادت و نماز مشغول بوده است اما امام خمینی(ره) بعد از قرن ها، توانست اسلام و تشیع را از حالت انفعال خارج ساخته و با وارد کردن مسائل اجتماعی و بیان مسائل پیرامون سیاست دینی و حکومت داری، منبر وعظ و خطابه را به مهم‌ترین تریبون برای مبارزه با فساد و حرکت در جهت اصلاح جامعه تبدیل کند و در واقع منبر نقش اصلی را در مطالبه دغدغه های دینی در حوزه سیاست دینی و حکومت داری اسلامی پیدا کرد و این روند مطالبه گری تا پیروزی انقلاب و پس از آن ادامه یافت.

سکولار کردن منبرها؛ برنامه دشمن برای توقف روند انقلاب

دشمنان اسلام و انقلاب برخاسته از فرهنگ تشیع، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تمام تلاش خود را مصروف به مقابله با این نهضت ساختند و از هیچ کوششی برای متوقف کردن روند صدور انقلاب فروگذار نیستند.

رسانه منبر و مکان های تجلی آن یعنی هیأت، مراسمات مذهبی و مساجد، در نوک پیکان تهاجمات قرار گرفت و دشمن تمام تلاش خود را مصروف بر این داشته است تا این ابزار کارآمد و نهضت ساز را به ابزاری برای مقابله با نهضت تبدیل کند و در این میان نیز راهبرد«منبرهای سکولار»  به منظور جدا کردن اسلام از شؤون سیاسی و اجتماعی و به عبارتی اسلام بی توجه به جامعه و اسلام فردی در دستور کار قرار گرفته است و امروز بوق های تبلیغاتی غرب نیز بر طبل جدایی دین از سیاست می کوبند و به دنبال القای این موضوع هستند که دین باید مقدس بماند و در مسائل سیاسی، اجتماعی و حکومت داری وارد نشود.

این راهبرد که در دوران رنسانس، نسخه کلیسا را در هم پیچید، امروز نیز از سوی برخی جریانات روشنفکر درون و برون حوزوی نیز دنبال می شود و شکل گیری طیف های فکری سکولار و شبه سکولار در درون حوزه که معتقدند «هیأت و منبر را نباید سیاسی کرد» نشان دهنده عمق نقشه دشمن و طراحی دقیق آن ها برای بی محتوا کردن بدیل های قدرت نرم اسلام و تشیع است؛ موضوعی که بارها از سوی رهبر انقلاب و دیگر بزرگان دینی و صاحب نظران مورد اشاره قرار گرفته و این بزرگواران نسبت به ترویج این تفکر خطرناک و منحط در جامعه هشدار داده اند.

امام خامنه ای پیرامون این موضوع می فرمایند: « هیأت ها نمیتوانند سکولار باشند؛ هیأتِ امام حسینِ(ع) سکولار ما نداریم! هرکس علاقه‌‌مند به امام حسین است، یعنی علاقه‌‌مند به اسلام سیاسی است، اسلام مجاهد است، اسلام مقاتله است، اسلام خون دادن است، اسلام جان دادن است؛ معنای اعتقاد به امام حسین(ع) این است. اینکه آدم در یک مجلس روضه یا هیأت عزاداری مراقب باشد که مبادا وارد مباحث اسلام سیاسی بشود، این غلط است. البتّه معنای این حرف این نیست که هر حادثه‌‌سیاسی در کشور اتّفاق می افتد، ما باید حتماً در مجلس روضه آن را با یک گرایش خاصّی  حالا یا این طرف، یا آن طرف بیان کنیم و احیاناً با یک چیزهایی هم همراه باشد؛ نه، امّا فکر انقلاب، فکر اسلام، خطّ مبارکی که امام (رضوان الله علیه) در این مملکت ترسیم کردند و باقی گذاشتند، این ها بایستی در مجموعه‌‌ها و مانند این ها حضور داشته باشد»

اگر به تاریخ انقلاب مشروطه مراجعه کنیم با مسائل دردناکی مواجه می شویم که علت اصلی آن همین تفکر اسلام و منبر سکولار بوده است.

در بخشی از تاریخ مشروطه آمده است:« زمانی که روس‌ها آذربایجان را گرفته بودند، روز عاشورا که ۲۰ تا ۳۰ هزار قمه‌زن در خیابان‌های تبریز آمده بود، همان ‌روز روس‌ها عالم مشروطه‌خواه و مجاهد تبریز- شهید میرزاعلی ثقه‌الاسلام تبریزی- را گرفته بودند و می‌خواستند اعدامش کنند.

در میدان مرکزی شهر، این آخوند مجاهد را آوردند به دار بکشند، ۲۰ هزار مرد هم در خیابان‌ها، قمه می‌زدند، یکی رفت پیش قمه‌زن‌ها، گفت شما که این ها را توی سر خودتان می‌زنید، من نمی‌گویم توی سر روس‌ها بزنید ولی لااقل با همین قمه‌ها بیایید به میدان اعدام و پای چوبه ‌دار که این ها ببینند ۲۰ هزار آدم قمه به دست آمده و بترسند و ایشان را به دار نکشند، قمه‌زن‌ها گفتند برو خجالت بکش! اباعبدالله را سیاسی نکن، امام حسین(ع) را بگذار برای ما، امروز ما آمدیم با امام حسین(ع) حال کنیم و قمه بزنیم… خب! این نوع امام حسین(ع) را، انگلیس و روس قمه‌هایش را می‌خرند و هدیه می‌دهند» (زندگی به سبک امام حسین” سال ۹۱ استاد رحیم پور ازغدی)

در واقع منبری که با اسلام سیاسی و سیاست اسلامی بیگانه است مورد حمایت مستکبران است چراکه تأمین کننده خواست دشمن است و اگر امروز مشاهده می شود که جریاناتی در حوزه علمیه و در سطح جامعه شعار«هیأت و منبر را نباید سیاسی کرد» سر می دهند، می توان گفت که این شعار ها از حنجره های وابسته برخاسته است و برخی افراد نا آگاه نیز به سبب نداشتن بصیرت و آگاهی کافی در دام این فضاسازی و شعارهای مسموم افتاده و ناخواسته به مقابله با اسلام ناب و حمایت از اسلام آمریکایی برخاسته اند.

به هر روی اسلام سیاسی و منبر مبتنی بر بیان این آموزه های دینی، موتور محرکه تشیع و اسلام ناب در طول تاریخ بوده است و امروز نیز انقلاب اسلامی بر روی همین میراث گرانبها به حیات خود ادامه می دهد و در واقع شهادت‌طلبی‌‌ها و مبارزه‌ با طاغوت و همچنین مقابله با استکبار از همین منبرها شروع ‌شده و به همین طریق نیز ادامه می یابد و دشمن نیز با درک این موضوع، تمام تلاش خود را به کار بسته است تا این ابزار کارآمد و تأثیرگذار را دچار خدشه و آسیب جدی کند و از این طریق سد راه صدور انقلاب و فرهنگ تشیع به اقصی نقاط جهان شود.

در پایان توجه به سخنان امام خامنه ای پیرامون اهمیت شناخت دشمن زمانه و استفاده از رسانه هایی مانند هیأت و منبر در در تبیین مشخصات این دشمنان و لزوم آگاهی بخشی به مردم می تواند بسیار راهگشا باشد؛ ایشان می فرمایند:« فهمیدن قضیه‌ عاشورا فقط در تاریخ نیست، در هر زمانی باید دید عناصر تشکیل‌دهنده‌ هویت یزیدی کجا پیدا می‌شود؟ آنگاه در مقابلش باید عناصر تشکیل‌دهنده‌ هویت حسینی را به میدان آورد. منبر باید انسان‌ساز باشد، اندیشه‌ساز باشد. روضه و نوحه و سینه‌زنی باید فضا را از مسائل زنده‌ حسینی، معرفت و آگاهی پر کند». 

یادداشت از وحید کوچک زاده






دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


8 + = 10