به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، محمد حسین فرحبخش، تهیه کننده سینما  که از قضا خودش را متدین و انقلابی می‌داند، در اظهاراتی وقیحانه روضه خوانی  امام حسین علیه‌السلام را متحجرانه و حقه بازی خواند. این شخص را  که می‌توان احیاگر فیلم فارسی و سینمای قبل از انقلاب خواند، اکثر فیلم‌هایش کپی برداری از فیلم‌های قبل از انقلاب است و بعضا دقیقا اسم فیلم‌هایش نیز همان اسم‌های قدیمی است؛ مثل «شارلاتان و آبنبات چوبی».

حالا این شخص روضه خوانی را متحجرانه و حقه بازی می‌داند. فارس درباره اش چنین نوشت: وی فرزند حاج محمد فرحبخش، از پایه‌گذاران هیئت محبان حضرت زهرا(س) معروف به «متقدمین» در گذر مستوفی (حوالی بازار تهران) است. فرحبخش در مناسبت‌های متعدد در منزلش مجلس عزاداری برپا می‌کند و طی یک سال گذشته، حجت‌الاسلام ناصر نقویان در منزل او فراوان منبر رفته است.  

برکات روضه

روضه به معنای ذکر مصیبت اهل بیت  و گریستن برای ایشان از مهم‌ترین اعمالی است که در طول تاریخ خیلی از نا اهلان را اهل کرده و به مسیر بندگی هدایت کرده  و برکات زیادی از روضه امام حسین علیه‌السلام عاید بندگان شده است.

به فرموده بزرگان عزاداری و گریستن برای امام حسین علیه‌السلام از افضل قربات است و روایات متعدی در فضیلت این مطلب وجود دارد . واقعا جای تأسف دارد که کسی که مثلا خودش را متدین و انقلابی می‌داند اینطور به روضه خوانی حمله می‌کند!

آیا این آدم هتاک نمی‌داند که امام معصوم فرمود کسی که در مصیبت امام حسین علیه‌السلام بگرید یا بگریاند بهشت بر او واجب می‌شود. آیا نمی‌داند که خود خدا روضه امام حسین را خوانده و انبیای الهی بر مصیبت حضرت گریسته‌اند؟! آیا امام معصوم نفرموده: «نَفَسُ المَهْمومِ لِظُلْمِنا تسبیحٌ…؛ نفس مهموم و غمگین، برای ظلمی که به ما(اهل‌ البیت) شده، تسبیح است؟!

این شخص یا آشنایی با این آموزه‌ها ندارد که در این صورت خیلی بیجا می‌کند در این باره اظهار نظر می‌کند و ادعای دینداری هم دارد و اگر هم با این روایات معتبر آشنایی دارد که ظاهرا هم دارد و این اظهارات وقیحانه را بیان می‌کند، جای تأسفی مضاعف دارد که با علم به اهمیت و حقانیت روضه خوانی چنین مطالبی را بیان کرده است.

سیره بزرگان در روضه خوانی

رسالت بوذری مجری تلویزیون در برنامه زنده تلویزیونی «مخاطب خاص» در پاسخ به این هتاکی نکته‌ای را از مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی نقل می‌کند که روزی سر درس یکی از طلبه‌ها اشکال می‌کند و ایشان جوابش را می‌دهد و او قانع نمی‌شود. بعد از درس به آیت الله تبریزی  می‌گوید که اینجا مجلس روضه نیست! اشک در چشمان آیت الله تبریزی حلقه می‌زند و می گوید من می‌خواستم روضه خوان بشوم که مرجع شدم.

در سیره شیخ عبدالکریم حائری هم معروف است که ایشان همیشه مجلس درسش  با روضه همراه بوده است. غرض این است که بزرگان دین اهتمام جدی و خاصی به روضه داشته‌اند. با این اوصاف و در خوشبینانه ترین حالت و دست کم این اوج جهالت است که کسی اینگونه به روضه خوانی حمله کند. اللّهم اجْعَل عواقبَ امورِنا خیراً