پیامبر اسلام(ص) در دوران قبل از بعثت از چه آیینی پیروی می کرد

 

پیامبر اسلام(ص) در دوران قبل از بعثت از چه آیینی پیروی می کرد

یکی از پرسشهایی که اذهان برخی از مردم ما رابه خود جلب می کند و آنان را به دنبال دریافت پاسخ به حرکت در می آورد این است که پیامبر اسلام قبل از بعثت از چه آیینی پیروی می کرد ؤ اصلا آیا او قبل از اسلام موحد و خدا پرست بود و یااینکه او هم مانند سایر مردم شبه جزیره عربستان بت پرست بودند؟

همه مسلمان جز شمار اندکی ، بر این باورند که پیامبران الهی پیش از آن که به رسالت برگزیده شوند، موحّد و خدا پرست بوده و هرگز به شرک آلوده نبوده است و حتی بر این باور هستیم که اجداد پیامبر اسلام نیز بر محور عقیده توحید زندگی کرده اند.

در همین مورد از خود پیامبر نقل شده که فرموده اند تا چهل جد پیامبر را برشمرده اند و توحید آنان را نیز مطرح کرده اند.

و اینکه ما مسلمانان معتقدیم که پیامبران و امامان بایستی در دامن ها پاک و صلب های شامخ بوجود آیند و پرورش بیابند دلیل بر همین مطلب است که نمی شود پیامبری قبل از بعثتش آلوده باشد و شرک ورزیده باشد.

امام علی (ع) در خطبه ۹۴ نهج البلاغه در باره توصیف پیامبران و پیامبر اسلام فرمود: فَاسْتَوْدَعَهُمْ فِی أَفْضَلِ مُسْتَوْدَعٍ وَ أَقَرَّهُمْ فِی خَیْرِ مُسْتَقَرٍّ تَنَاسَخَتْهُمْ کَرَائِمُ الْأَصْلَابِ إِلَى مُطَهَّرَاتِ الْأَرْحَامِ کُلَّمَا مَضَى مِنْهُمْ سَلَفٌ قَامَ مِنْهُمْ بِدِینِ اللَّهِ خَلَفٌ  حَتَّى أَفْضَتْ کَرَامَهُ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى إِلَى مُحَمَّدٍ ص فَأَخْرَجَهُ مِنْ أَفْضَلِ الْمَعَادِنِ مَنْبِتاً وَ أَعَزِّ الْأَرُومَاتِ مَغْرِساً مِنَ الشَّجَرَهِ الَّتِی صَدَعَ مِنْهَا أَنْبِیَاءَهُ وَ انْتَجَبَ مِنْهَا أُمَنَاءَهُ عِتْرَتُهُ خَیْرُ الْعِتَرِ وَ أُسْرَتُهُ خَیْرُ الْأُسَرِ وَ شَجَرَتُهُ خَیْرُ الشَّجَرِ نَبَتَتْ فِی حَرَمٍ وَ بَسَقَتْ فِی کَرَمٍ لَهَا فُرُوعٌ طِوَالٌ وَ ثَمَرٌ لا یُنَالُ فَهُوَ إِمَامُ مَنِ اتَّقَى وَ بَصِیرَهُ مَنِ اهْتَدَى سِرَاجٌ لَمَعَ ضَوْؤُهُ وَ شِهَابٌ سَطَعَ نُورُهُ وَ زَنْدٌ بَرَقَ لَمْعُهُ سِیرَتُهُ الْقَصْدُ وَ سُنَّتُهُ الرُّشْدُ وَ کَلَامُهُ الْفَصْلُ وَ حُکْمُهُ الْعَدْلُ أَرْسَلَهُ عَلَى حِینِ فَتْرَهٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ هَفْوَهٍ عَنِ الْعَمَلِ وَ غَبَاوَهٍ مِنَ الْأُمَمِ

پس آنان را در بهترین ودیعت جای به امانت سپرد و در نیکوترین قرارگاه مستقر کرد، از پشتی به پشت دیگرش داد، همگی بزرگوار و زهدان هایی پاک و بی عیب و عار.
درباره دین پیامبر گرامی اسلام پیش از نبوت، دیدگاههای گوناگونی پدید آمده و گزینه هایی همچون یهودیت، مسیحیت، دین حنیف (شریعت حضرت ابراهیم(علیه السلام” و دین اسلام مطرح شده است؛  اما آن چه تردیدی را بر نمی‌تابد، یکتا پرستی آن حضرت و بیزاری وی از بت‌ها است.

واقعیت‌های تاریخی بی پایه بودن چنین سخنانی را به خوبی می‌نمایانند و برایمان آن حضرت به خدای یگانه مهر تأیید می‌زنند

رسول خدا صلی الله علیه وآله به گواهی تاریخ و تأکید روایات دارای نیاکانی یکتاپرست بوده و اجداد ایشان پیرو دین حنیف و تابع حضرت ابراهیم علیه السلام به شمار می‌آمدند. این، خود از شواهدی است که عصمت آن حضرت از شرک را پذیرفتنی می‌سازد.

امیرمؤمنان بارها در برابر مردمی که با سرگذشت پیامبر خدا آشنا بودند، بر عصمت وی از خردسالی و پیراستگی او از شرک و گناه تأکید میورزد و پیشینه درخشان او و خاندانش را یادآور می‌شود.

در یکی از خطبه‌های نهج البلاغه در این باره چنین می‌خوانیم

و لقد قرن الله به من لدن ان کان فطیماً اعظم ملک من ملائکته یسلک به طریق المکارم و محاسن اخلاق العالم لیله و نهاره»

هنگامی که از شیر گرفته شد، خدا بزرگترین فرشته از فرشتگانش را شب و روز همنشین او فرمود، تا راه‌های بزرگواری را پیمود و خوی‌های نیکوی جهان را فراهم نمود.

پیامبر اکرم(ص) در سنین خردسالی در سفری به شام با راهبی به نام بحیرا برخورد نمود. وقتی بحیرای راهب نشانه‌های پیامبر خاتم را در سیمای محمّد نوجوان مشاهده کرد و برای آزمودنش او را به دو بت لات و عزّی سوگند داد، همگان این جمله به یاد ماندنی را از آن حضرت شنیدند:

لا تسألنی بهما، فوالله ما اَبغضتُ شیئاً بغضهما

مرا به این دو بت سوگند مده، به خدا قسم هیچگاه چیزی نزد من منفورتر از آن دو نبوده است.

در منابع تاریخی از اعمال عبادی رسول اکرم صلی الله علیه وآله که پیش از بعثت انجام می‌گرفته همچون نماز، روزه، حج و طواف خانه خدا سخن به میان آمده و عزلت گزینی در غار حرا از عادات دیرینه حضرت به شمار رفته است. البته پاره‌ای از مشرکان نیز خانه کعبه را محترم شمرده، کارهایی را به عنوان اعمال حج انجام می‌دادند، اما حج پیامبر با عادات آنان ـ که با شعار شرک قرین بود ـ همخوانی نداشت و سازگاری آن با حج ابراهیمی در مناسکی چون وقوف در عرفات آشکار می‌گشت. پرهیز آن حضرت از گوشت مردار نیز از چشم تاریخ پوشیده نمانده و برگ دیگری بر شواهد دین باوری وی افزوده است.

پس از بعثت، مخالفان کینه توز پیامبر از هیچ نسبت ناروایی خودداری نورزیدند و حتی وی را دیوانه و ساحر نامیدند، اما هیچگاه افکار عمومی را برای متهم ساختن پیامبر به انحراف عقیدتی یا عملی پیش از بعثت آماده ندیدند. مشرکانی که از پذیرش دعوت پیامبر سر باز زده، می‌گفتند:

آیا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می‌پرستیدند باز می‌داری؟

اگر می‌توانستند این را نیز می‌افزودند که تو خود نیز پیش از این سر بر آستان بت می‌ساییدی.

به علاوه اینکه در دوران پیامبر اسلام آیین یهودیت و مسیحیت برای وی الزام آور نبود چون او قبل از آنها نیز پیامبر بوده و اصلا شخص پیامبر از بدو تولد پیامبر به دنیا می آید و نور وجود وی نیز پیامبر است پس نیازی نمی بینیم که او را پیرو یکی از انبیای گذشته بدانیم بلکه او پیرو آیین خاص خودش بوده است اگر چه کسی بخواهد این را نیز به اثبات برساند مشکلی ندارد چون آیین اسلام به دنباله آیین ابراهیمی است و او نیز از پیامبران نسل ابراهیم و اسماعیل است و و تشابه آیینی اسلام و رفتارهای پیامبر با آیین ابراهیم نیز موید همین مطلب است و عیسی و موسی از جمله پیامبران بنی اسراییل هستند و شمول نبوت آنها نیز به قدر شمول نبوت پیامبر اسلام نیست زیرا شمول نبوت او در همه عرصه ها و همه اقوام و نژاد ها است.






دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


9 + 2 =