آیت الله جوادی آملی: معارف قرآن بر جامعه حاکم شود | قرآن جامعه را از آفات و خطرات حفظ می‌کند

حضرت آیت الله جوادی آملی با تأکید بر حاکمیت قرآن گفت: فعالیت قرآنی یک تعامل متقابل است که می تواند جامعه را از آفت هایی مانند اختلاس و نجومی و امثال این خطرها حفظ کند.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری رسا، جمعی از اعضای موسسه قرآنی فرهنگی بیت الاحزان حضرت زهرا(علیهاالسلام)، با حضور در بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء با حضرت آیت الله جوادی آملی دیدار کردند.

حضرت آیت الله جوادی آملی در این دیدار بیان داشت: حفظ قرآن یک جریان متقابل بین قرآن و حافظ قرآن است؛ کسی که قرآن حفظ می کند باید ببیند آیا قرآن هم به همان اندازه او را حفظ کرده است یا نه؟!

وی ادامه داد: اگر حفظ قرآن باعث شد که شخص حافظ از هر خطای فکری و خطیئه عملی محفوظ شود آنگاه این تعامل متقابل به درستی شکل گرفته است و این را خود شخص حافظ در درون خود به خوبی می تواند احساس کند که آیا حفظ قرآن باعث جلوگیری از بیراهه رفتن های او شده است یا نه! اگر چنین شد آنگاه این تجارت، تجارت سودمند و خوبی است.

مفسر برجسته قرآن کریم خاطرنشان کرد: فعالان قرآنی باید به این نکته توجه داشته باشند و بدانند که فعالیت قرآنی یک تعامل متقابل است که می تواند جامعه را از آفت هایی مانند اختلاس و نجومی و امثال این خطرها حفظ کند. اگر قرآن بر کشور حاکم باشد و حریم قرآن حفظ شود، این از هر نیرویی برای حفظ جامعه قوی تر خواهد بود چرا که اگر قدرت نظامی تنها منافع ظاهری را حفظ می کند، قدرت معنوی قرآن در انسان ایجاد خشیت درونی می کند و از انسان «حی لایموت» می سازد.

حضرت آیت الله جوادی آملی تصریح کرد: بنابراین حفظ قرآن علاوه بر جنبه عبادی، جنبه اجتماعی و سیاسی نیز دارد چون به اداره صحیح و بهتر کشور منجر می شود.

استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم ابراز داشت: اگر قرآن در مورد ربا فرمود «فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّهِ» اما در جامعه بانک هایی باشند که فعالیت ربوی انجام می دهند معلوم می شود که قرآن در این جامعه حفظ نشده است. وظیفه فعالان قرآنی این است که حقیقتاً قرآن را در جامعه حاکم کنند، قرآن را به جامعه بشناسانند.

وی ادامه دادند: اگر در مورد «امام» فرمودند «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ مَاتَ مِیتَهً جَاهِلِیه؛ هر فردی که بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است»؛ این جمله در مورد قرآن نیز صادق، است چرا که امام و قرآن عِدل یکدیگرند. در نتیجه کسی که بمیرد در حالی که قرآن را نشناخته باشد هم به مرگ جاهلی مرده است. اما باید این نکته را مورد توجه داشت که منظور از شناخت امام، شناخت ظاهری نیست؛ امام را با «امامت» می شناسند! در نتیجه منظور از شناخت قرآن نیز شناخت الفاظ و ظاهر قرآن نیست بلکه منظور شناخت حقیقت قرآن و معنویت آن است.






دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


2 + 8 =