ابوطالب (علیه السلام) عموی بزرگوار رسول اکرم (صلی الله علیه وآله)، پدر امیرالمؤمنین، علی (علیه السلام) بود. وی وصی «عبدالمطلب» و بزرگترین حامی پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) بود. تاریخ زندگی او سراسر، پر از افتخارات بی نظیر است. مردی که به حق، پناهگاه دردمندان و محرومان بود. ایثار و اخلاص در وجود او تجسم پیدا کرده بود. ابرمردی که «تاریخ»، فداکاری و استقامت های وی را در کسی جز در فرزندش «امیرالمؤمنین» سراغ ندارد! چنان که دانشمند «اهل سنت»، ابن ابی الحدید، می گوید:۱ «ابوطالب» و پدرش «عبدالمطلب»،بیشتر بخوانید

اگر هاشمیان و فرزندان عبد المطلب و زادگان ابوطالب را بنگریم هر سخنى که در این زمینه از ایشان رسیده آوائى بلند است به ایمان استوار او و این که آنچه او در یارى پیامبر اکرم (ص) به انجام آورده انگیزه‌اش گردن نهادن به دعوت او (ص) بوده است، از سوئى هم اهل یک خانه رویدادهائى را که در آن گذشته بهتر از دیگران می‌شناسند. ابن اثیر در جامع الاصول می‌نویسد به عقیده اهلبیت (ع) هیچ کس از عموهاى پیامبر (ص) مسلمانى نگرفت مگر حمزه و عباس و ابو طالب.بیشتر بخوانید