جلسه ‏ای که یک روحانی بنشیند و عده‏ای رو به روی او قرار گیرند و او با آنها حرف بزند، همچنان جایش در کل تبلیغات مدرن امروزی خالی است.

جلسه ‏ای که یک روحانی بنشیند و عده‏ای رو به روی او قرار گیرند و او با آنها حرف بزند، همچنان جایش در کل تبلیغات مدرن امروزی خالی است.
امروز تبلیغ دین با شیوه معمول و سنتی روحانیت، همان اعتبار و تاثیری را دارد که چهل، پنجاه سال پیش داشت. هیچ کس گمان نکند که اهمیت منبر و مسئله‏گویی و جلسات گوناگون روحانیون، امروز کمتر از دیروز است؛ نه! بنده با وسایل ارتباطات جمعی آشنا هستم. تلویزیون و بقیه چیزها را می‏شناسم و تاثیرات آنها را می‏دانم؛ اما معتقدم جلسه ‏ای که یک روحانی بنشیند و عده‏ای رو به روی او قرار گیرند و او با آنها حرف بزند، همچنان جایش در کل تبلیغات مدرن امروزی خالی است. ما این را نداریم، این با تلویزیون هم امکانپذیر نیست. وقتی شما در جلسه‏ ای می‏نشینید و با پنجاه نفر، صد نفر یا دویست نفر حرف می‏زنید، این فرق می‏کند با این‏که پشت دوربین تلویزیون بنشینید و همان تعداد مخاطب، شما را از شیشه تلویزیون ببینند، این دو مقوله است؛ بنابراین جای منبر و محافل سنتی ما ـ از لحاظ اهمیت و تأثیر تبلیغی ـ همچنان محفوظ است.
تبلیغ و بیان حقیقت اگر در مسیر الهی و برای خدا و همراه با اخلاص باشد و در این مسیر هم از غیرخدا یعنی قدرتمندان و طواغیت هراسی به دل راه داده نشود، قطعاً نتیجه بخش و اثرگذار خواهد بود.