حسن ‌رحیم‌پورازغدی در نشست «هنر در سینمای اسلامی»، درباره نسبت بچه‌مذهبی‌ها و مسلمانان با سینما و همچنین استفاده هالیوود از ابزار سینما سخن گفت.به‌گزارش مهر، رحیم‌پورازغدی در این نشست که با حضور حجت‌الاسلام خاموشی، رئیس سازمان‌تبلیغات در حوزه هنری برگزار شد، گفت:بارها دیده‌ام که برخی دوستان وقتی می‌بینند اثری هنری از لحاظ تکنیکی، تاثیر زیادی بر مخاطب داشته و جذابیت آن برای مخاطب افزایش پیدا کرده است، دست‌و‌پای آن‌ها می‌لرزد که نکند وجه مذهبی آن اثر کم شده که این‌همه روی مخاطب تاثیرگذار بوده است.
این کارشناس رسانه توضیح داد: متاسفانه برخی دوستان، ذات سینما را خطرناک دانسته و آن را مناسب ایران نمی‌بینند؛ همین امر سبب شده گفتمان انقلاب در حوزه سینما رشد پیدا نکند. البته این دوستان در برابر سینمای غرب ایستاده‌اند و این ستودنی است. نمی‌دانم چرا بچه‌مسلمان‌ها در برابر تکنیک‌های سینمایی در رابطه با تکنیک‌های خود با شرمندگی حرف می‌زنند، در‌حالی‌که یکی از نقاط مهم در این رابطه، یک گسست بین مقوله کمال و زیبایی در بحث هنر و سینما در غرب است.
به‌گفته رحیم‌پورازغدی، در بیشتر آثار نظریه‌پردازی هنر و سینما در میان سکولارها این بحث را می‌بینید که تعریف کمال و تکامل را نباید قاطی کرد؛ چرا‌که هنر روی پایه زیبایی است و زمانی‌که پای کمال و تکامل پیش می‌آید، مسائل دیگر نیز ورود پیدا می‌کند و در چنین شرایطی می‌گویند که زیبایی را باید با ایدئولوژی ادیت کرد. اگر چنین نگاهی درست باشد، باید بگوییم که تفکیک زیبایی از حقیقت و زیبایی از فضیلت ممکن است، اما در واقعیت نمی‌توان زیبایی، حقیقت و فضیلت را از هم تفکیک کرده یا بدون هم تعریف کرد.
وی با بیان این مطلب که اگر رابطه جمال و زیبایی با حقیقت و کمال و فضیلت قطع شود، دیگر هیچ حد مشترکی بین این خصلت‌ها وجود نخواهد داشت، توضیح داد: انسان نمی‌تواند در برابر زیبایی خضوع نکند، چراکه خدا انسان را رو به زیبایی آفریده است. در مواجهه با حقیقت، احساساتی زیبا به انسان دست می‌دهد که نمی‌توان آن را توصیف کرد، اما نباید فراموش کرد که پیش از مصداق زیبایی، بحث بر مفهوم زیبایی است. هرچه هستی‌شناسی ما مطابق با واقعیت باشد، به درک درست از بیرون کمک می‌کند و هرچه ترازوی وجودی انسان دقیق‌تر عمل کند، قدرت درک از زیبایی‌های بیرون و درون افزایش پیدا می‌کند.
وی در ادامه با اشاره به یکی از سخنرانی‌های
امام خمینی(ره) درباره شاخصه هنرمند مسلمان، بیان کرد: زمانی‌که هنرمند شعور شهودی ندارد، چگونه می‌تواند شعور شهودی را به جامعه منتقل کند. سینما و هنر، مانند نسیمی است که بر شخصیت هنرمند می‌وزد و آنچه در شخصیت هنرمند وجود دارد، به جامعه منتقل می‌کند. اگر این نسیم به یک گنداب بوزد، بوی بدی به جامعه منتقل می‌شود و گاه ممکن است این نسیم به یک گلزار بوزد و بوی گل، جامعه را پر کند.
رحیم‌پورازغدی در ادامه سخنانش با بیان اینکه اگر ابزار سینما در خدمت ارزش‌های توحیدی و قرآنی و اسلامی قرار گیرد، تاثیرات درخورتوجهی را در جامعه شاهد خواهیم بود، گفت: زمانی که ‌هالیوود می‌خواهد حق و ضدحق را در سینمای خود نشان دهد، به‌خوبی به آنچه انبیا گفته‌اند عمل می‌کند، چراکه خوب می‌دانند به‌تصویرکشیدن حق به نفع خود، همیشه با موفقیت همراه است. اما سینماگران مسلمان باید بدانند اگر از حق دفاع کنند، همیشه پیروز خواهند بود.
رحیم‌پورازغدی در بخش دیگری از سخنانش، درباره داشتن تفکر حزب اللهی در سینما و شاخصه‌های آن گفت: حزب‌اللهی در عرصه سینما کسی است که درست کار کند و از بچه‌مذهبی بودن نترسد و به کار خود ادامه دهد. باید چیزی تولید کند که مخاطب تمایل به دیدن آن داشته باشد، چرا‌که جذب مخاطب بسیار با‌اهمیت است.
وی ادامه داد: ما مسلمان بی‌هنر و بی‌سواد نمی‌خواهیم، ما آثاری در سینمای ایران می‌خواهیم که ماندگار باشد و بتوان آن را بارها و بارها و در هر زمانی دید.
رحیم‌پورازغدی در پایان گفت: سینمای اسلامی و هنر اسلامی باید معرف مفاهیم اسلامی باشد، مفاهیمی که ارزش‌های اخلاقی اسلامی، سبک زندگی را در آثار خود نشان دهد، البته به شرط اینکه به‌تصویرکشیدن یکی از این فضیلت‌ها، دلیلی برای نقض فضیلت‌های دیگر نباشد. سینمای دینی، به‌راحتی می‌تواند فضیلت‌های اسلامی را به دنیا منتقل کند، در چنین زمانی نباید باور کرد که تکنیک ذاتا سکولار است، بلکه تکنیک در سینما می‌تواند در خدمت حق قرار گیرد؛ البته این امر بستگی به تکنسین دارد.