* مادرى با عشق شناخته مىشود

* مادرى یک مسما است، نه یک اسم

* مادرى کیفیت است، نه کمیت

* دو چشم مادر دو چشمه مهر است که به سوى فرزندش سرازیر است

* عشق و مهر باید از حرکات و سکنات مادر به خوبى دیده شود

* رحم مادر از رحمت حق گرفته شده است

* مادر خودخواه نیست/ مادر خودبین نیست.

* مادر قلب است، مغز نیست. مادرى یک مفهوم حقوقى نیست، حقیقى است.

* مادرى حقیقت است و نه فقط یک واقعیت.

* اگر مادر نبود بازار عشق بىرونق بود.

* اگر مادر نبود عشق آبرویى نداشت/ اگر مادر نبود رنگ و بویى نداشت.

* اگر مادر نبود عشق اصالت نداشت.

* اگر روزى بر آن شدیم تا «دانشگاه عشق» را تأسیس کنیم، لزوما باید اساتید آن دانشگاه مادران باشند.

* مادر از «ما» و «در» تشکیل شده است، یعنى: «در» «ما» محو شده است! «من» او «ما» شده است! «منیت» و «انانیت» در او دیده نمىشود.

* مادر توسعه خودى یافته است، یعنى خود وجودیش توسعه یافته است و در تنگناى خود فردى نمانده، چرا که عاشق وسیع مىشود و توسعه خودى پیدا مىکند.

سید مهدی واعظ موسوی