جوانی شاخصه‌ای است که اگر آن را با نیروی علم و دانش ترکیب کنیم، حاصل آن گروهی خواهند شد که اساس و مبنای بسیاری از تحولات و رویدادها در کشورهای مختلف هستند؛ دانشجویان. قشری دغدغه‌مند و فعال و تاثیرگذار و تاثیرپذیر که سرمایه‌گذاری مادی و معنوی بر روی آنان، آینده هر ملتی را از همین امروز مشخص خواهد کرد.اگر مسجد را بسان دولتی کوچک در هر محله بدانیم، بدون شک برای انتخاب اعضای کابینه آن هیچ قشری مناسب‌تر از جوانانی تحصیل‌کرده، نیست که رویای ساخت دنیایی سالم و توسعه‌یافته را بر اساس معیارهای اخلاقی در عنفوان جوانی جستجو می‌کنند. فعالیت‌های گسترده‌ای که دانشجویان در چند سال اخیر در قالب گروه‌های جهادی انجام داده‌اند، نمونه خوبی است که ما را به‌درستی به این باور می‌رساند.
ایجاد رابطه‌ای عمیق، مستقیم و دوطرفه بین مسجد و دانشجویان می‌تواند سرآغاز تحولی بزرگ در هر محله و مسجد باشد و تاثیر مثبتی نیز بر جوانان بگذارد؛ چراکه لازمه جوانی، آزمون و تجربه است و جوانی که نتواند مفید بودن خود را در جایی مانند محله خود به اثبات برساند، فضاهای دیگری را تجربه خواهد کرد.
وجود ارتباط بین روحیه مذهبی دانشجویان با سلامت روان آنان
جالب است بدانیم، چندی پیش دو محقق اجتماعی در پژوهشی که بر روی دانشجویان یک دانشگاه غربی انجام دادند، ضرورت ایجاد رابطه بین دانشجویان و فضاهای معنوی و تاثیر آن را این‌چنین بیان کردند: روحیه مذهبی به‌ صورت چشمگیری با سلامت روان و سازگاری در ارتباط است و افرادی که خود را بیش از همه مذهبی می‌دانند، از دیگران سازگارترند و برترین عملکرد تحصیلی را دارند.
آنان اعلام کردند: وجود رابطه‌ای مثبت بین مذهب و سلامت روانی دانشجویان، امری انکار‌ناپذیر است و در سازگاری، ارتقای سلامت روانی، کاهش علایم بیماری و کاهش ناراحتی و آشفتگی در بین دانشجویان به‌عنوان قشری مهم و تاثیرگذار در جامعه، اهمیت دارد.
بدون شک مسجد در جامعه‌ای اسلامی مانند ایران می‌تواند همان گزینه مدنظر برای رشد و اعتلای معنوی دانشجویان ما در کنار مراکز علمی باشد اما متاسفانه آمارها نشان می‌دهد که از این ظرفیت به‌درستی در جامعه استفاده نشده است و حضور این قشر در مساجد، بسیار کمرنگ‌تر از سایر اقشار است.
محیط و امکانات مساجد، متناسب با نیاز دانشجویان نیست
معاون فرهنگی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد و یکی از فعالان فرهنگی شهرمان در این‌باره می‌گوید: تاثیر دانشجویان را باید در فعالیت‌های آنان در قالب تشکل‌ها، کانون‌ها و انجمن‌های مختلف در دانشگاه‌ها دید که با نشریات و مقالات خود تاثیری شگرف بر محیط اطراف خود می گذارند. ظرفیتی که نباید از آن در سایر جنبه‌ها غافل شد.
حجت‌الاسلام محمد فردوسی‌پور ادامه می‌دهد: اگر میزان استقبال و حضور جوانان به‌ویژه دانشجویان را در محیط مساجد کمتر می‌بینیم، به خاطر آن است که بستر و محیط مسجد را برای حضور آنان فراهم نکرده‌ایم و علت اصلی این موضوع را باید در برنامه‌های مدیران و معاونان فرهنگی شهر در مساجد برای دانشجویان، جستجو کرد.
وی با بیان اینکه گاه برنامه‌های فرهنگی خوبی در مساجد برای جوانان اجرا می‌شود که نیازمند حمایت‌های مالی و معنوی از سوی متولیان امور فرهنگی است، می‌افزاید: بیشتر جوانان به‌روز نبودن برنامه‌های مساجد را، علت فاصله گرفتنشان از مسجد می‌دانند.
به دانشجو به چشم فردی بیگانه با امور دینی نگاه نکنیم
عضو اتاق فکر تبلیغ استان خراسان یادآوری می‌کند: جوان باید بتواند نیازهای فکری، عقیدتی و مشاوره‌ای خود را در محیط مسجد برطرف کند. اگر محیط مسجد و متولیان آن نتوانند نیاز جوان را برطرف کنند، او دلیلی برای حضور در مسجد به طور مستمر و فعال نخواهد داشت.
وی ادامه می‌دهد: ایجاد محیطی متناسب با نیازهای قشر دانشجو به لحاظ سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، تربیت امامان جماعتی جوان، فعال و خوش‌فکر که دانشجو و ضرورت‌های او را درک و ارتباطاتی سازنده و مفید با او برقرار کنند و توجه خانواده‌ها به این قشر برای ایجاد گرایش دانشجویان به سمت مسجد، از ضروریات است.
حجت‌الاسلام فردوسی‌پور در ادامه نحوه تعامل و ارتباط دانشجو با مسجد را عاملی مهم در گرایش او به سمت مسجد می‌داند و می‌گوید: نباید به دانشجو به چشم فردی بیگانه با امور دینی نگاه کرد و باید او را با هر شرایطی در مسجد پذیرفت و حتی به او مسئولیت داد تا بتوان دانشجو را با مسجد همراه کرد.