حضرت آیت الله وحید خراسانی در آستانه اربعین حسینی توصیه های مهمی خطاب به طلاب و فضلای حوزه ارائه کرد و به تبیین مقام و جایگاه والای سرور و سالار شهیدان حسین بن علی(ع) پرداخت.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله حسین وحید خراسانی از مراجع تقلید، روز دوشنبه در جلسه درس تفسیر خود که با حضور طلاب و روحانیان در مسجد اعظم قم برگزار شد، بر لزوم بهره گیری طلاب و فضلای حوزه از فرصت تبلیغی اربعین و ایام پایانی دهه صفر تاکید و توصیه های مهمی خطاب به آنان ارائه کرد.

وی خطاب به طلاب و روحانیان با بیان این که این ایام را مغتنم بشمارید و در اینجا(قم) نمانید، اظهار داشت: اگر ما هم توانی می داشتیم این فرصت را از دست نمی دادیم.

حضرت آیت الله وحید خراسانی با استناد به آیه شریفه «وَ مَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا» و همچنین روایاتی دیگر در تبیین آیه شریفه مذکور، تصریح کرد: اگر یک مساله را به فردی یاد بدهیم مصداق این است که او را از ضلالت به سمت هدایت رهنمون کرده ایم.

این مدرس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم تصریح کرد: عمر ما گذشت این سرمایه از دست رفت، طبق روایات و نصوص اگر گناهکاری را توبه بدهیم، یا بیگانه از امام زمان(عج) را به آن حضرت آشنا کنیم، ثواب صد سال روزه داری در دفتر اعمال انسان ثبت می شود.

حضرت آیت الله وحید خراسانی گفت: افسوس که عمرمان تمام شد و نکردیم کاری که باید می کردیم، این ایام شناخته نشده است؛ چون صاحب ایام شناخته نشد.

وی تاکید کرد: ما امام حسین(ع) را نشناختیم، بروید به این مردم او را معرفی کنید. رأس و رییس مذهب امام ششم حضرت امام جعفر صادق(ع) در حالاتش ضبط است که هر روز نام حسین(ع) را متذکر می شد آن روز و شب تبسم بر لب او دیده نمی شد.

این مرجع تقلید تصریح کرد: حسین بن علی(ع) کسی است که اول مصیبت خوان او خداست، جمیع انبیا و تمام اولیا(علیهم السلام) بر او ضجه زدند، سیدالشهدا(ع) شناخته نشد؛ او که بود، او چه کرد؛ به کجا رفت، کارش چه بود؟ ثمره کار او چه بود؟

وی خاطر نشان کرد: علت محدثه ۱۲۴ هزار پیغمبر از آدم تا خاتم، اما علت مبقیه یک نفر و آن یک نفر کسی است که فرمود «انما خرجت لطلب الاصلاح فی امه جدی و ارید ان امر با لمعروف و انهی عن المنکر»

این مرجع تقلید تاکید کرد: کسانی که به عذر استراحت به تبلیغ نمی روید این خیانت به خون آن حضرت است؛ مگر این که کسی معذور باشد، اما چه کرد «یا ایتها النفس المطئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» شرح این آیه یک مصداقش حسین بن علی(ع) است.

وی با اشاره به روایتی از امام جعفر صادق(ع)« ان الحسین بن علی (علیهم السلام) عند ربه عزوجل ینظر الی موضع معسکره و من حله من الشهداء معه، و ینتظر الی زواره وهو اعرف بهم و بأسمائهم و اسماء آبائهم و درجاتهم و منزلتهم عند الله عزوجل من احدکم من ولده، و انه لیری من سکنه فیستغفر له ویسأل آبائه (علیهم السلام) ان یستغفرواله» تصریح کرد: از شیخ طوسی تا شیخ انصاری اگر جمع شوند کنه این جمله را درک نمی کنند؛ «عندیت رب» لا تدرک و لا توصف. عقل همه حکما و فهم همه فقها حیران است. به آن چشم گریان نگاه می کند بعد از نگاه برای آن کس که برای او گریه کند استغفار می کند؛ استغفار او گناه جن و انس را محو می کند.

حضرت آیت الله وحید خراسانی خاطرنشان کرد: آنچه عقل را مبهوت می کند این است که بعد به پدری که به مادرش عرض می کند برای آن کس که برای من گریه کند استغفار کنید. خوشا به حال آن کسانی که هم برای حسین بن علی(ع) گریه کردند و هم گریاندند.

وی با اشاره به روایت دیگری از امام معصوم(ع) تصریح کرد: در این حدیث آمده است «هر مؤمن که اذیتی در راه ما ببیند و اشکی بر چشم او جاری شود اجرش این است که روز قیامت تمام گناهانش بخشیده می شود. این مقام ابدا قابل درک و وصف نیست.