به گزارش خبرگزاری«حوزه»، حضرت آیت الله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود سالروز شهادت امام یازدهم(علیه السلام) راتسلیت گفتند و در  بیان سیره علمی و عملی آن حضرت اظهار داشتند: وجود مبارک امام یازدهم مانند ائمه دیگر گرچه توفیق تشکیل حوزه علمیه به صورت رسمی نداشتند اما با سیره علمی و عملی خود قرآن را به خوبی تفسیر و مردم را به قرآن دعوت کردند؛ یعنی رفتار و گفتار ایشان در نامه‌ها و مسائل شخصی جز تفسیر قرآن چیز دیگری نبود.

ایشان ادامه دادند: وجود مبار ک امام عسکری(ع) وقتی جریان قربه الی الله را تبیین می‌کند که انسان می‌تواند به خدا نزدیک شود و اگر نزدیک شد جزء مقربان خواهد بود و اگر جزء مقربان بود بسیاری از اسرار عالم برای آنها روشن می‌شود که ﴿إِنَّ کِتابَ الْأَبْرارِ لَفی‏ عِلِّیِّینَ ٭ وَ ما أَدْراکَ ما عِلِّیُّونَ ٭ کِتابٌ مَرْقُومٌ ٭ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾ این قرب الی الله آثار فراوانی دارد که انسان به مقام مقرّبین می‌رسد وقتی مقرّب شد نه تنها وضع خودش را می‌بیند بلکه از اوضاع دیگران هم باخبراست.

معظم له در ادامه بیان داشتند: قرآن کریم مردم را به سه دسته تقسیم کرد؛ آنها که بیراهه‌ رفته اند ، آنها که در راهند و بعضی‌ها به آن قله نهایی رسیده و می‌رسند، بعضیها نزدیک آن قله‌اند آنها که قله را فتح می‌کنند جزء مقربان‌اند آنها که نزدیک فتح قله‌اند جزء ابرارند، از ابرار به عنوان اصحاب میمنه یاد می‌کند. اصحاب میمنه نه یعنی دست راستی! یُمن یعنی برکت، مَیمنه یعنی برکت داشتن. اصولاً اصحاب میمنه جز با برکت با چیزی مأنوس نیستند.

حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه سخنانشان به بیان روایتی از امام حسن عسکری(ع) پرداخته و بیان داشتند: ما برای اینکه به چنین مقامی نزدیک شویم وجود مبارک امام عسکری به ما راه نشان داد که «ان الوصول الی الله سفر لا یدرک الا بامتطاء اللیل» یعنی همه ما مأموریم به تقرّب، کارهای ما باید قربه الی الله باشد ما از خدا دوریم در عین حال که ﴿هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ﴾ راه رسیدن به قُرب الهی فراوان است ولی بهترین و آسان‌ترینش نماز شب است، یک مسافر رهتوشه می‌خواهد مگر می‌شود مسافر بدون زادراه حرکت کند فرمود: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوی﴾ تقوا زادراه است بسیار خب اما هر مسافری سواره نیست زادراه دارد هر انسان پارسایی سواره نیست بعضی باتقوایند ولی پیاده‌اند لنگان لنگان می‌روند بعضی باتقوایند سواره می‌روند وجود مبارک امام عسکری(ع) فرمود این راه را بخواهی لنگان لنگان بروی به مقصد رسیدنت بسیار سخت است یک مرکب خوب تهیه کن که سریع تو را برساند فرمود وصول به خدا بدون مرکب نماز شب ممکن نیست.

ایشان در ادامه بیان داشتند: این بیان نورانی امام عسکری(ع) برای آن است که فرمود: ﴿وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَهً لَکَ عَسی‏ أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً﴾ پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّه والثناء) با همه مقاماتی که داشتند ولی برای اینکه تتمّه راه را بهتر و سریع‌تر طی کنند خدا فرمود نماز شب را حتماً به پا بدار اگر بخواهی به مقام محمود که شفاعت مطلق است بار یابی. خب اگر رسولِ ما موظف است چنین مرکبی داشته باشد ما باید این سنّت را ائتسا کنیم یعنی اقتدا کنیم، ائتسا یعنی کسی را اُسوه خود قرار دادن خدا فرمود اُسوه شما پیغمبر است شما به او تأسّی کنید.

حضرت آیت الله جوادی آملی به مسئله عزّت و عزیز بودن مؤمن اشاره کرده و فرمودند: اگر کسی از حق فاصله گرفت باطل‌مدار بود ذلیل می‌شود، هیچ کس نمی‌تواند او را عزیز کند و بالعکس این از بیانات نورانی امام عسکری است فرمود درست است خدا فرمود عزت و ذلّتی داریم! اما مشیئتش حکیمانه است این بیان نورانی امام سجاد(سلام الله علیه) در صحیفه سجادیه ملاحظه فرمودید فرمود مشیئت او متنِ حکمت است ای خدایی که هیچ وسیله‌ای نمی‌تواند مسیر مشیئت تو را عوض کند مشیئت و اراده تو حکیمانه است هیچ کس با دعا و تضرّع و ناله و توسل نمی‌تواند از خدا کاری بخواهد که این کار حکیمانه نباشد این مطلب عمیق کلامی را وجود مبارک امام سجاد در ضمن دعا به ما فهماند اگر او بر اساس مشیئت عده‌ای را ذلیل یا عزیز می‌کند این را امام عسکری(ع) معنا کرده است فرمود اگر کسی حق را فهمید یک; باورش کرد دو; به آن عمل کرد سه; در جامعه منتشر کرد چهار; مثل اهل بیت(علیهم السلام) این عزیز می‌شود و هیچ فرد یا جامعه‌ای حق را رها نکرده و به باطل گرایش پیدا نکرده الاّ اینکه ذلیل خواهد شد.

ایشان در پایان سخنانشان با تأکید بر مسئله امر به معروف و نهی از منکر اظهار داشتند: امر به معروف و نهی از منکر جزء واجبات رسمی ماست برکات فراوانی هم دارد امنیت جامعه را از هر جهت فراهم می‌کند یک مطلبی از وجود مبارک پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّه والثناء) رسید آن‌قدر این مطلب مهم است که بعضی از عرفای بزرگ نُه قرن قبل این را در مهم‌ترین کتاب‌هایشان آوردند فرمود افراد جامعه مثل سرنشینان یک کشتی‌اند هر کسی یک صندلی دارد و جای خودش نشسته است اگر یک داس دست کسی باشد زیر صندلی خودش را بخواهد سوراخ کند بگوید چهاردیواری و آزادی من در خانه خودم آزادم اگر داس را از دستش گرفتند و گفتند این چنین نیست که چهاردیواری و آزادی چهاردیواری برای آسایش است نه برای بی بند و باری این چهاردیواری برای استراحت و نشستن است نه برای بی بند و باری اگر این را از دستش گرفتند هم این شخص به مقصد می‌رسد هم سایر سرنشینان این کشتی اما اگر دستش را گرفتند گفتند چهاردیواری و اختیاری این زیر پای خودش را سوراخ کرد خب آب دریا وارد کشتی می‌شود همه را غرق می‌کند این یک تشبیه معقولی است و محسوس تا این حد در خیلی از نوشته‌های فارسی و عربی هست اما آنکه بزرگواران بهره بردند گفتند بدن خود انسان هم یک کشتی است هر عضوی نمی‌تواند بگوید چهاردیورای و اختیاری چشم نمی‌تواند بگوید من می‌خواهم لذت ببرم به تویِ دست و پا و گوش و زبان ربطی ندارد مگر کسی نامحرم را نگاه کرد فقط چشمش را در می‌آورند یا کلّ بدنش را می‌سوزانند این حرف عرفاست این دیگر در کتاب‌های عادی نیست فرمود دست موظف است، چشم و گوش و همه اعضا و جوارح موظف‌اند که جلوی چشم را بگیرند بگویند تو نمی‌توانی بگویی چهار دیواری و اختیاری چون در روز قیامت که فقط به چشم آسیب نمی‌رسانند به کلّ جوارح آسیب می‌رسانند وقتی بی‌عفتی آمد همه آسیب می‌بینند.

ایشان تاکید داشتند:  بنابراین ما سرنشینان یک کشتی هستیم مسئله امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همه ماست و هیچ کس نمی‌تواند بگوید من اختیار خودم را دارم ما بنده‌ایم وقتی بنده ایم ما را از خاک آفریدند دوباره خاک می‌شویم و روح ما برای همیشه زنده است دوباره با بدن برمی‌گردد دیگر نمی‌توانیم بگوییم  ما آزادیم درست است که ما آزادیم اما در آزادی، آزاد نیستیم این آزادی را او به ما داد وقتی آزادی را او به ما داد راه را هم او به ما نشان داد بنابراین ما موظفیم هم خودمان بیراهه نرویم راه کسی را نبندیم هم جامعه را با امر به معروف و خُلق حسن اداره کنیم تا کسی نگوید چهار دیواری و اختیاری، چهار دیورای و بندگی و اطاعت، این بیان نورانی امام عسکری(ع) است که هیچ فرد یا ملتی حق را نگرفت مگر اینکه عزیز شد و حق را رها نکرد و باطل‌گرا نشد مگر اینکه به ذلّت گرفتار شد