فضیلت شب زنده داری

نماز شب صورت را نیکو و بدن را معطّر و روزی را ریزان و جلب می سازد و اندوه را بر طرف ساخته و چشم را روشنی می بخشد.

۱٫ دستیابی به مقام محمود: « وَمِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَهً لَکَ عَسَی أنْ یبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً»؛ ( ۱ )  « و پاسی از شب را به تهجّد بپردازد تا برای تو به منزله نافله ای باشد، باشد که پروردگارت تو را به مقام محمود برساند.»
۲٫ رسیدن به رحمت الهی: « أمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیلِ ساجِداً وقائِماً وَیحْذَرُ الاخِرَهَ وَیرْجُو رَحْمَهَ رَبِّهِ»؛ ( ۲ ) « [آیا چنین کسی که کفر می ورزد بهتر است] یا کسی که در طول شب در سجده و قیام، خدا را پرستش می کند و از آخرت می ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد؟»
شب تاریک دوستان خدای                   می بتابد چو روز رخشنده
وین سعادت به زور بازو نیست           تا نبخشد خدای بخشنده
آثار نماز شب
۱٫ عن ابی عبد الله علیه السلام أنَّهُ قالَ: « صَلوهُ اللَّیلِ تُحْسِنُ الخَلْقَ وَتُطیبُ الرِّیحَ وَتَدُرُّ الرِّزْقَ وَتَجْلِبُهُ وَتَذْهَبُ بِالْهَمِّ وَتَجْلُو البَصَرَ؛( ۳ ) نماز شب صورت را نیکو و بدن را معطّر و روزی را ریزان و جلب می سازد و اندوه را بر طرف ساخته و چشم را روشنی می بخشد.»
۲٫ عن الصادق علیه السلام عن آبائه عن امیر المؤمنین علیه السلام أنَّهُ قالَ: قالَ رَسُولُ اللهِ صَلی الله علیه وآله: « صَلوهُ اللَّیلِ مَرْضاهٌ لِلرَّبِّ وَحُبُّ المَلائِکَهِ وَسُنَّهُ الاَنْبِیاءِ وَنُورُ الْمَعْرِفَهِ وَأصْلُ الایمانِ وَراحَهُ الْاَبْدانِ وَکَراهِیهُ الشَّیطانِ وَسِلاحٌ عَلَی الْاَعْداءِ وَإجابَهٌ لِلدُّعاءِ وَقَبولٌ لِلاَعْمالِ وَبَرَکَهٌ فی الرِّزْقِ وَشَفیعٌ بَینَ صاحِبِها وَبَینَ مَلَکِ الْمَوْتِ وَسِراجٌ فی قَبْرِهِ وَفِراشٌ مِنْ تَحْتِ جَنْبَیهِ وَجَوابُ مُنْکِرٍ وَنَکیرٍ وَمونِسٌ وَزائِرٌ فی قَبْرِهِ؛ ( ۴ ) نماز شب سبب خشنودی پروردگار و دوستی فرشتگان و سیره پیامبران و نور معرفت و پایه ایمان و آسایش بدنها و نادوست داشتنی شیطان و سلاحی به روی دشمنان و مایه برآورده شدن دعا و پذیرش اعمال بندگان و برکت روزی [آنان] و شفاعت کننده بین نمازگزار و فرشته مرگ و چراغی در قبر او و بستری در زیر پهلوهایش و پاسخ منکر و نکیر و همدم و زیارت کننده وی در قبرش می باشد.»
آب و دریا جمله در فرمان توست
آب و آتش ای خداوند آن توست
گر تو خواهی آتش آب خوش شود
ورنخواهی آب هم آتش شود
بی‌طلب، تو این طلبمان داده‌ای
بی‌شمار و عدّ عطا بنهاده‌ای
با طلب چون ندهی ای حیّ ودود
کز تو آمد جملگی جود و وجود
در عدم کی بود ما را خود طلب
بی‌سبب کردی عطاهای عجب
جان و نان دادیّ و عمر جاودان
سایر نعمت که ناید در بیان
این طلب در ما هم از ایجاد توست
رستن از بیداد یا ربّ داد توست
چون خدا خواهد که مان یاری کند
میل‌مان را جانب زاری کند
ای خدا زاری زتو مرهم زتو
هم دعا از تو اجابت هم زتو
هر که را خواهی زغم خسته کنی
راه زاری بر دلش بسته کنی
وان که خواهی کز بلایش واخری
جان او را در تضرّع آوری
آن یکی الله می‌گفتی شبی
تا که شیرین گردد از ذکرش لبی
گفت شیطانش خُمش ای سخت رو
چند گویی آخر ای بسیار گو
این همه الله گفتی از عتو
خود یکی الله را لبیک گو
می نیاید یک جواب از پیش تخت
چند الله می‌زنی با روی سخت؟
او پریشان دل شد و بنهاد سر
دید در خواب او خَضَر را در خَضَر
گفت هین از ذکر چون وامانده‌ای
چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای؟
گفت لبیکم نمی‌آید جواب
زان همی ترسم که باشم ردّ باب
گفت خضرش که خدا گفت این به من
که برو با او بگو ای ممتحن!
نی که آن الله تو لبیک ماست
آن نیاز و درد و سوزت پیک ماست
نی تو را در کار من آورده‌ام
نه که من مشغول ذکرت کرده‌ام
حیله‌ها و چاره‌جویی‌های تو
جذب ما بود و گشاد آن پای تو
ترس و عشق تو کمند لطف ماست
زیر هر یاربّ تو، لبیک‌هاست
جان جاهل زین دعا جز دور نیست
زان که یاربّ گفتنش دستور نیست
بر دهان و بر دلش قفل است و بند
تا ننالد با خدا وقت گزند
نشانه شیعه
امام سجاد علیه السلام در خانه نشسته بودند که کنیز حضرت عرض کرد: مولای من! عده ای در خانه آمده-اند و می گویند که از شیعیان شما هستند و اجازه ورود می خواهند. امام با شنیدن این سخن بسیار خوشحال شد و سراسیمه به سوی در حرکت کرد؛ به گونه ای که نزدیک بود با صورت بر زمین افتد. پس از سلام و احوال پرسی در چهره های آنان خوب نگریست و بدون آنکه چیزی بگوید داخل خانه برگشت و فرمود: اینان شیعیان ما نیستند. شیعه ما از آثار عبادت و بندگی در سیمایش شناخته می شود. در پیشانی اش اثر سجده پیداست و از کثرت نمازهای نیمه شب، چهره اش زرد است و هنگامی که همگان در خواب به سر می برند او غرق در راز و نیاز با معبود خود است، اما اینان چنین نیستند.» ( ۵ )

پی نوشت:

۱)اسرا / ۷۹٫
۲) زمر / ۹٫
۳) بحار الانوار، ج۸۴، ص۱۵۳٫
۴) همان، ص ۶۸٫
۵) ضیات نور، ص ۱۹۹: به نقل از بلاغه علی بن الحسین علیهما السلام، ص ۵۴٫





دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


3 + = 5