یعنی پیوند قلبی و دائمی با امام عصر، منتظر واقعی کسی است که از نام ویاد محبوب خود غافل نمی‌شود و پیوسته در فکر و اندیشه اوست. شخص مؤمن در هیچ حالتی و هیچ وقتی و هیچ مکانی از یاد امامش فراموش نمی‌کند.

امام علی†:  « مَنْ أَحَبَّ شَیْئاً لَهِجَ بِذِکْرِهِ».[۱]

هرکس چیزی را دوست بدارد همواره آن را بر زبان می‌آورد.

امام کاظم† روزی از امام غایب و نعمت باطنی خدا یاد کرد، فردی پرسید:  آیا از امامان کسی غایب می‌شود؟ فرمود:

«نَعَمْ یَغِیبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا یَغِیبُ عَنْ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ ذِکْرُهُ وَ هُوَ الثَّانِی عَشَرَ مِنَّا…».[۲]

بزرگداشت یاد و نام امام زمانS مصادیق فراوانی دارد از جمله:

۱٫    به پا خواستن به هنگام شنیدن نام ایشان:

نقل شده روزی در مجلس امام صادق† نام مبارک امام زمانS برده شد امام صادق† به منظور تعظیم واحترام نام ایشان از جای خود برخواست و قیام فرمودند.[۳]

در حالات امام رضا† هم همین احترام و تواضع نسبت به امام زمان دیده شده با این تفاوت که ایشان دست خود را هم به نشانۀ تواضع بر سر می‌گذاشتند.[۴]

۲٫    گرامی داشتن ایامی که متعلق به حضرت است:

مثل نیمۀ شعبان، اعیاد اربعه (جمعه ، غدیر، فطر و قربان) شب قدر.

۳٫    اظهار شوق به لقای امام زمانS:

علاقه به دیدار یار و اظهار اشتیاق به محبوب از ویژگی‌های منتظران است چنان‌چه در دعای ندبه می‌خوانیم:«…لَیْتَ شَعْرِی أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوَى بَلْ أَیُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرَى‏ …».[۵] امیر مؤمنان† وقتی از امام مهدیS و صفات آن حضرت یاد می‌کرد ناگاه از درون سینه آهی کشید و اشتیاق دیدار آن حضرت را ابراز نمود.

۴٫    اندوه و ندبه برای امام عصرS:

محزون بودن در فراق امام عصرS و ندبه کردن برای ایشان از اوصاف منتظران است و این حزن و اندوه بر طرف نمی‌شود تا امام زمانS ظهور پیدا کنند چنان‌که امام عسکری† فرمود: «…لَا یَزَالُ شِیعَتُنَا فِی حُزْنٍ حَتَّى یَظْهَرَ وَلَدِی الَّذِی بَشَّرَ بِهِ النَّبِی‏…».[۶]

این حزن واندوه نه تنها متعلق به شیعه در عصر غیبت است بلکه ائمه معصومین‡ هم قبل از ولادت ایشان برای غیبت امام زمانS و ابتلای شیعه در آن زمان محزون وناراحت بودند.

سدیر صیرفی می‌گوید به خدمت امام صادق† رسیدم و حضرت را در حال گریه دیدم: «وَ هُوَ یَبْکِی بُکَاءَ الْوَالِهِ الثَّکْلَى ذَاتِ الْکَبِدِ الْحَرَّى قَدْ نَالَ الْحُزْنُ مِنْ وَجْنَتَیْهِ وَ شَاعَ التَّغْیِیرُ فِی عَارِضَیْهِ وَ أَبْلَى الدُّمُوعُ مَحْجِرَیْهِ وَ هُو یَقُولُ سَیِّدِی غَیْبَتُکَ نَفَتْ رُقَادِی وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی وَ ابْتَزَّتْ مِنِّی رَاحَهَ فُؤَادِی سَیِّدِی غَیْبَتُکَ َ أَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ الْأَبَدِ …».[۷]

ترجمه: «امام را دیدم همچون مادر فرزند از دست داده می‌گریست و اندوه از گونه‌های مبارکش پیدا بود و رنگ چهره‌اش تغییر پیدا کرده بود اشک‌های او لباسش را خیس کرده بود و در این حالت می‌گفت: مولای من غیبت تو خواب را از چشمانم ربوده و زمین را بر من تنگ نموده و آسایش دلم را از من گرفته است، مولای من غیبت تو بلا و مصیبت مرا به فاجعه‌ای ابدی مبدل کرده است، پرسیدم از آقا در فراق چه کسی ناله می‌زنید فرمود: امروز کتاب جعفر را مطالعه می‌کردم و گرفتاری‌هایی که بر شیعیان ما در عصر غیبت وارد می‌شود را می‌دیدم که همه بخاطر فقدان امامشان بود متاثر شدم. در فراق حجت می‌سوختم.»

امام رضا† فرمود: «چه بسیار مؤمن و مؤمنه‌ای که متحیر و محزونند در فقدان ماء معین یعنی حضرت حجت.»[۸]

سید بن طاووسŠ می‌فرمایند: «قول و عمل بسیای از مردم درباره حضرت مهدیS از جهات کثیره با عقیده آن‌ها مخالفت دارد از آن جمله مکرر دیده‌ام اگر غلام و اسب و یا درهم و دیناری از کسی مفقود شود، ظاهر و باطن ایشان یکباره متوجه به آن چیز می‌شود و در پیدا کردن آن کمال جد و جهد را می‌نمایند اما ندید‌ه‌ام که در تاخیر ظهور آن حضرت و عقب افتادن اصلاح اسلام و مسلمین و همچنین ریشه کن شدن کفار و ظالمین به قدری که به این چیز‌های ناچیز علاقه‌مندند علاقه نشان دهند و به اندازه‌ای که برای از دست دادن این اشیاء ناراحت‌اند برای حضرت ناراحت شده باشند پس کسی که حال او چنین است چگونه ادعا می‌نماید که عارف به حق خدا و رسول او… و معتقد به امامت آن حضرت است.»[۹]

۵٫    ارتباط از طریق دعا:

اهمیت دعا در دوران غیبت: دعا برای فرج حضرت یکی از عوامل نجات انسانها از مهالک دوران غیبت کبری است.امام عسگری† فرمود:‏ «والله لیغیبن غیبه لا ینجوا فیها، من الهلکه الا من ثبته الله عز وجل علی القول بإمامته و وفقه فیها لالدعاأ بتعجیل فرجه.»[۱۰]

سفارش امام زمانS به دوستان: خود حضرت در موارد زیادی به شیعیان توصیه به دعای فرج نموده اند. از جمله، در توقیعشان به اسحاق بن ‏یعقوب فرمودند:‏«واکثروا الدعاء بتعجیل الفرج فإن ذلک فرجکم.»

مهم‌ترین دعا به درگاه خدا باید این باشد: «…اللَّهُم‏ وَ لَا تُنْسِنَا ذِکْرَهُ وَ انْتِظَارَهُ وَ الْإِیمَانَ وَ قُوَّهَ الْیَقِینِ فِی ظُهُورِهِ وَ الدُّعَاءَ لَهُ وَ الصَّلَاهَ».[۱۱] ترجمه: خدایا؛ یاد امام زمانS و انتظارش و ایمان به او و یقین  به ظهورش و دعا کردن برای او و صلوات فرستادن بر او را از یاد من مبر.[۱۲]

دعای معرفت: امام صادق† به زراره فرمود:« اگر آن زمان را درک کردی(زمان غیبت) این دعا را بگو: اللهم عرفنی نفسک…»[۱۳]

 همراه صلوات: ‏در روایت آمده:« مستحب است همراه صلوات بگوید و عجل فرجهم . خصوصا بعد نماز صبح ۱۰۰ ‏مرتبه وارد شده.»[۱۴]

در کتاب جمال الصالحین از امام صادق †نقل شده که فرمود: «از حقوق ما بر شیعیان این است که بعد ‏از هر نماز واجب دست خود را به چانه گرفته و سه بار بگوید: یا رب محمد، عجل فرج آل محمد. یا رب محمد ‏احفظ غیبه محمد. یا رب محمد انتقم لإنبه محمد.»[۱۵]

مرحوم شیخ طوسی در کتاب مختصر المصباح از وظایف شب جمعه آورده:« صد مرتبه بگو: اللهم صل علی ‏محمد و آل محمد و عجل الفرجهم  اهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و الآخرین.»[۱۶]

دعای هر صبح: هر روز صبح‌مان را با یاد حضرت با خواندن دعای اللهم بلغ مولای صاحب الزمانS …‏شروع کنیم.

امام معصوم‡ فرمود: «در زمان غیبت ،امام غائب Sرا باید همراه با  عافیت  آرزو  کرد ، ‏زیرا چنانکه خدا پیامبراکرمˆ  را مبعوث کرد برای رحمت. قائم Sرا مبعوث می کند برای نعمت.»[۱۷]

دعای سلامتی امام زمانS : سید ابن طاووسŠ از جدشان  ابو جعفر طوسیŠ روایتی را نقل می‌کند که امام معصوم ‡ فرمودند: در شب ۲۳ ماه رمضان مکرر در حال سجده، ایستاده و نشسته به طور کلی در هر حال که هستی و نیز در تمام این ماه و در طول عمرت  به هر صورت که ممکن شد و هر گاه  که به یادت آمد این دعا را مرتب بخوان:بعد از حمد و ثنای الهی و صلوات بر محمد و آلش بگو: «اللهم کن لولیِّک الحُجَّهِ بن الحسن‏…».[۱۸]  چگونه دعا نکنیم برای سلامتی و دفع خطر از ایشان که هر امامی درزمان خود ناموس عصر و ‏سبب آرامش زمین و آسمان است و رونق دنیا به یمن ایشان است. لذا باید با دعا و صدقه، سلامتی ایشان را از خدا ‏بخواهیم.‏

خواندن دعای غریق: عبد الله ابن سنان از امام صادق† نقل می‌کند: زود است بر شما شبهه‌ای برسد و شما بدون علم و امام هدایت باشید و نجات پیدا نمی‌کند از آن شبهه مگر کسی که دعای غریق را بخواند. پرسیدم:  دعای غریق کدام است؟  فرمود: «یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک‏ …» است. عرض کردم: «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَار»؟  فرمود :  البته خداوند «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَار» هست ولکن چنان بگو که من می‌گویم «یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِی عَلَى دِینِک».^[۱۹]

‏ دعای ندبه: که مستحب است در اعیاد اربعه (جمعه، غدیر، فطر و قربان)خوانده شود.‏ این دعا زمزمه‌ای عاشقانه که به وسیله آن هرصبح جمعه با معشوق خود ارتباط برقرار می‌کنیم و به یاد او سرشک از دیده‌گان‌مان جاری می‌شود چه زیبا نغمه‌هایی در این دعا آمده: «…عَزِیزٌ عَلَیَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَ لَا تُرَى وَ لَا أَسْمَعُ لَکَ حَسِیسا وَ لَا نَجْوَى …». یعنی: مولای چه قدر سخت است که نه شما را ببینیم نه صدای شما را بشنویم…

                        همه دیدن و تو را ندیدن سخت است                       از دشمن تو طعنه شنیدن سخت است.

«هَلْ مِنْ مُعِینٍ فَأُطِیلَ مَعَهُ الْعَوِیلَ وَ الْبُکَاءَ،

هَلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُسَاعِدَ جَزَعَهُ إِذَا خَلَا،

هَلْ قَذِیَتْ عَیْنٌ فَسَاعَدَتْهَا عَیْنِی عَلَى الْقَذَى،

هَلْ إِلَیْکَ یَا ابْنَ أَحْمَدَ سَبِیلٌ فَتُلْقَى،

هَلْ یَتَّصِلُ یَوْمُنَا مِنْکَ بِعِدَهٍ فَنَحْظَى».[۲۰]‏

(آیا روز جدایی به وصال منتهی می‌شود که ماحظش را ببریم.)

دعای عهد: خواندن چهل صباح دعای عهد امام زمان S  امام صادق† فرمود:« هرکسی که چهل بامداد دعای عهد را بخواند ازیاوران مهدی S ما خواهد بود و اگر ‏قبل از قیام بمیرد خداوند او را زنده می کند.»[۲۱]   و دیگر ادعیه ….

۶٫   توسل به آن حضرت:

باید با حضرت ارتباط داشته باشیم در همه حال بویژه در هنگام شدائد و سختی‌ها و تهاجم دشمن باید به حضرت متوسل شویم و رفع  مشکل خود را از حضرت بخواهیم.

خداوند در قرآن می فرماید:«یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله وابتغوا الیه الوسیله.»

و توصیه شده در هنگام سختی‌ها  گفته شود: «یا صاحب الزمان  اغثنی، یا صاحب الزمان ادرکنی».[۲۲]

تذکر و یادآوری:

باید بدانیم این ارتباط یک طرفه نیست. امام زمانS هم از یاد شیعیان‌شان غافل نیستند. اگر ارتباط ما با حضرت برقرار بشود و در همه امور زندگی به یاد حضرت باشیم یقینا بدانیم از طرف حضرت هم به ما عنایات ویژه می‌شود. امامS در نامه خود به شیخ مفیدŠ مرقوم فرمودند: «…إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُم‏…».[۲۳]