در هفته‌های گذشته آداب ظاهری خوردن و آشامیدن را با شما مرور کردیم. این هفته با ما همراه شوید تا نکته‌های دیگری را درمورد آداب خوردن در رابطه با دیگران، از زبان حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین مشیری استاد حوزه و دانشگاه بیاموزیم.
پیامبراکرم(ص) می‌فرمایند: « اگر شخصی در حال خوردن طعامی است و فرد دیگری او را در این حال ببیند و او از غذایش انفاق نکند، آن غذا موجب بیماری و درد بی‌درمان در او می‌شود».
این روایت نکته‌ای بسیارجالب و قابل تأمل را در خود جای داده ‌است که بی‌مناسبت نیست با روزهای احسان و نیکوکاری که در آن قرار داریم. یعنی حتی در لحظه غذاخوردن نیز نباید از انفاق مال دریغ کنید، هرچند لقمه‌ای باشد.
بسیاری از ما توانایی خرید مایحتاج مختلف را برای نوروز داریم و قبل از فرارسیدن سال نو چندین جعبه از میوه‌ها و شیرینی‌های مختلف را برای پذیرایی از مهمان‌های نوروزی کنار می‌گذاریم، اما چه خوب است بخشی از آن را به افرادی انفاق کنیم که توانایی خرید میوه ندارند. قرآن در این زمینه تاکید می‌کند: «اگر قصد انفاق مالی دارید از آنچه که خودتان دوست دارید و باب میلتان است، انفاق کنید».
همچنین در سوره دهر خداوند با اشاره به خاندان امام علی‌(ع) در خصوص انفاقشان در طعام می‌گوید: «ویژگی این خاندان و کسانی که شیعه آن‌ها هستند این است که آن‌قدر انفاق می‌کنند که خودشان به مشکل
می‌افتند، اما باز هم به‌خاطر خشنودی خداوند به دیگران بیش از خود توجه می‌کنند.» گاهی وقت‌ها انفاق می‌کنیم، اما نه از آنچه که دوست داریم. یا انفاق می‌کنیم، اما آن خوراکی بسیار زیاد بر سر سفره ماست.
به عنوان مثال اگر بر سر سفره خورشت کم است و مهمانی از راه می‌رسد ما آن خورشتی را که خیلی هم خوشمزه و باب میلمان است به او تعارف می‌کنیم و خودمان را با غذای دیگری سیر می‌کنیم. این به معنی واقعی انفاق است نه اینکه غذای خوب را خودمان بخوریم و در مقابل مهمان سرزده غذای حاضری بگذاریم.
بسیاری از خریدهایی که این ایام انجام می‌دهیم برای فخرفروشی است، اما خداوند فخر و غرور را مذمت کرده‌ است و هنگامی که بندگان به یکدیگر فخرفروشی می‌کنند، خداوند غضبناک می شود و تا هنگامی که از لباس یا آن چیزی که به آن تفاخر شده دوری نکنند،
به بنده‌اش نظر نمی‌کند.
از بیان این نکته‌ها پی می‌بریم که خوردن، تنها به آداب ظاهری تعلق ندارد، بلکه آداب ویژه‌ای مانند انفاق هم هست که گاهی از شیوه غذاخوردن
مهم‌تر است.