پاداش اعمال درماه رجب (عمره رجبیّه،زیارت معصومان علیهم‏ السلام، دعا و نماز)

از آنجا که ماه مبارک رجب از جایگاه ویژه ای در پیشگاه الهی برخوردار است و رحمت خدا به صورت فراگیر سرازیر می شود، اعمال و عبادات در این ماه نیز ازثواب و پاداش ویژه برخوردار است که به نمونه هایی اشاره می شود:
انجام عمره در ماه رجب بر همه ماهها برتری دارد. معاویه بن عمار از امام صادق علیه‏السلام پرسید: «ایّ العُمرَهِ اَفضَلُ عُمرَهٌ فی رَجَبٍ اَو عُمرَهٌ فی رمضانَ؟ فَقالَ: لَابَل عُمرَهٌ فی شَهرِ رَجَب؛^۱  کدام عمره برتر است؟ آیا عمره رجب برتر است یا عمره رمضان؟ حضرت فرمود: عمره ماه رجب.»

در ماه رجب به زیارت معصوم سفارش خاص شده است؛ هر چند زیارت تمامی معصومین علیهم‏السلام در تمام فصول سال و در تمامی روزها، مستحب و به آن سفارش شده است؛ ولی در ماه مبارک رجب که عمره و اعمال دیگر، ثواب مضاعف دارد، زیارت آن بزرگواران نیز ثواب بیش‏تری دارد؛ از جمله زیارت امام حسین علیه‏السلام در اول و وسط ماه رجب^۲  و همین طور زیارت امام هشتم علیه‏السلام بسیار سفارش شده است.^۳

دعا در کل ماه رجب پاداش عظیمی دارد؛ به ویژه در «لیله الرغائب» که اولین شب جمعه  ماه مبارک رجب است. اکنون به اختصار، اعمال و دعاهای آن بیان می شود:
پنج شنبه اول ماه رجب روضه بگیرد. سپس شب جمعه مابین نماز مغرب و عشا ۱۲ رکعت نماز بخواند [۶ نماز ۲رکعتی]. در هر رکعتی حمد را ۱۰۰ مرتبه و سوره قدر را ۳ بار و توحید [قل هو الله] را ۱۲ مرتبه بخواند و بعد از نماز ۷۰ بار صلوات بفرستد. بعد به سجده رود و ۷۰ مرتبه بگوید: «ربّ اغفِرْ وَ ارحَمْ و تجاوَز عَمّا تَعلَمُ اِنَّکَ اَنتَ العَلیُّ الاَعظَم؛ پروردگارا! ببخش و ترحم فرما و بگذر از آنچه [از گناهانم] می دانی به راستی که تو برتر و بزرگواری!»
دوباره سجده کند و همان دعا را ۷۰ بار بگوید. وقتی این اعمال را انجام داد، خداوند به او این پاداشها را می دهد:
۱٫ تمامی گناهانش را می بخشد هر چند زیاد باشد ۲٫ درباره ۷۰۰ نفر از بستگانش می تواند شفاعت کند؛ ۳٫ خداوند در شب اوّل قبر، این نماز را با بهترین و نورانی ترین چهره محشور می کند که در قبر مونس و همدمش باشد.^۴
دعای امّ داوود هم از اعمال این ماه شریف است که در روز سوّم اعتکاف خوانده می شود.

سید جواد حسینی

پی نوشت :

۱ . من لایحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج‏۲، ص‏۳۴۵، ح ۱٫
۲ . ر. ک: بحار الانوار، علامه مجلسی، ج‏۱۴، ص‏۴۶۵؛ ج‏۷۸، ص‏۱۷٫
۳ . بحارالانوار، علامه مجلسی، ج‏۶، ص‏۹۱٫
۴ . همان، ج‏۹۵، ص‏۳۹۶٫