را ه اندازی کرسی های نقد و نظریه پردازی و آزاد اندیشی از جمله موضوعات بنیادی و مبنایی است که رهبر انقلاب از همان سال های آغازین دهه هشتاد در پاسخ به نامه جمعی از فضلای حوزه علمیه قم مورد توجه قرار دادند و در مناسبت های مختلفی که با استادان، دانشجویان و طلاب و فضلای حوزه و دانشگاه دیدار داشتند، اهمیت این موضوع را تبیین و بر اجرای آن تأکید می کردند. متأسفانه این مطالبه رهبری با وجود پیشینه ارزشمند نقد و آزاد اندیشی در حوزه ها که مراکز کهن و قدیمی جامعه ما هستند، آن چنان که باید دنبال نشد تا آن جا که به تازگی در دیدار نخبگان از آن گلایه کردند.البته طی این سال ها شورای عالی انقلاب فرهنگی هیئت حمایت از کرسی های نقد، مناظره و نظریه پردازی را راه اندازی و تأسیس کرد و تا کنون کرسی های متعدد نظریه پردازی و نوآوری را تشکیل داده و نظریه های نویی را مورد تأیید قرار داده است.اما در کنار این کرسی های نظریه پردازی که به استادان و اندیشمندان حوزه و دانشگاه و عرصه تولید علم مربوط می شود، کرسی های آزاد اندیشی که بیشتر به عرصه دانشجویی و فضای کلی حوزه و دانشگاه ارتباط پیدا می کند و هدف آن پاسخ گویی به شبهات در یک فضای علمی و گفتمان سازی است، نمود و ظهور و بروزی نداشته است و با وجود برگزاری بیش از هزار کرسی آزاد اندیشی در موسسات و مراکز آموزش عالی، تأثیر قابل توجهی در فضاهای علمی در پی نداشته است.در ادامه برخی از بیانات رهبری در این باره را مرور می کنیم.

چرا شما جوان ها کرسی های آزادفکری را به وجود نیاوردید؟

بنده گفتم کرسی آزادفکری را در دانشگاه ها به وجود بیاورید. خوب، شما جوان ها چرا به وجود نیاوردید؟ شما کرسی آزادفکری سیاسی را، کرسی آزادفکری معرفتی را تو همین دانشگاه تهران، تو همین دانشگاه شریف، تو همین دانشگاه امیرکبیر به وجود بیاورید. چند نفر دانشجو بروند، آنجا حرفشان را بزنند، حرف همدیگر را نقد کنند، با همدیگر مجادله کنند. حق، آنجا خودش را نمایان خواهد کرد.حق این جوری نمایان نمی شود که کسی یک انتقادی را پرتاب بکند. این جوری که حق درست فهمیده نمی شود. ایجاد فضای آشفته ذهنی با لفاظی ها هیچ کمکی به پیشرفت کشور نمی کند. شما تجربه این پدر پیرتان را در این زمینه داشته باشید. آنی که کمک می کند به پیشرفت کشور، آزادی واقعی فکرهاست؛ یعنی آزادانه فکر کردن، آزادانه مطرح کردن، از هو و جنجال نترسیدن، به تشویق و تحریض این و آن هم نگاه نکردن. یک وقت شما یک حرفی می زنید، ناگهان می بینید همه ناظران سیاسی جهان که وجودشان انباشته از پلیدی و خباثت است، برای شما کف می زنند. به این تشویق نشوید. به قول رایج بین جوان ها، جوگیر نشوید. بحث درست بکنید، بحث منطقی بکنید. سخنی را بشنوید، سخنی را بگویید؛ بعد بنشینید فکر کنید. این همان دستور قرآن است. «فبشر عباد. الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه». سخن را باید شنفت، بهترین را انتخاب کرد. و الا فضای جنجال درست کردن، همین می شود که دیدید. جنجال قبل از انتخابات، بعد از انتخابات، انعکاسش می شود این؛ به خصوص وقتی دست بیگانه هم دخالت دارد.

بیانات در دیدار جمعی از نخبگان کشور (۸۸٫۸٫۶)

کرسی های مباحثه و مناظره را در حوزه علمیه عرف کنید